Mutyzm to specyficzne zaburzenie, w którym osoba dorosła lub dziecko nagle przestaje mówić. Jednocześnie nie odnotowuje się urazu aparatu mowy, osoba doskonale słyszy, gdy jest do niego skierowana, rozumie, co do niego mówią, ale nie odpowiada. Mutyzm rzadko jest postrzegany jako niezależna choroba, częściej ten stan jest objawem pewnej patologii.
Mutyzm może rozwijać się w różnym wieku, ale rzadko jest diagnozowany u osób starszych. Ten stan patologiczny można rozpatrywać z różnych punktów widzenia.
W psychologii mutyzm może być objawem problemów socjalizacyjnych. Ale to naruszenie występuje również w przypadku nerwic, podczas rozwoju wielu chorób psychicznych. Bardzo często ten stan jest oznaką histerii, zaburzenia lękowego. W niektórych przypadkach głupota patologiczna jest jednym z objawów otępienia katatonicznego lub schizofrenii.
Należy rozumieć, że niechęć do rozmowy z powodu kaprysów lub urazy nie jest naruszeniem. Jest to raczej manifestacja charakteru i próba manipulowania ludźmi wokół. Z drugiej strony mutyzm jest poważnym zaburzeniem, które należy skorygować. Stan może wystąpić z różnych powodów. Niektóre z podstaw mutyzmu zaczynają tworzyć się z wiekiem.
Główne przyczyny rozwoju mutyzmu
Genetyka. Po badaniach stwierdzono, że dzieci, wśród których krewnych byli pacjenci z patologiczną głupotą, istotnie zwiększały ryzyko rozwoju mutyzmu w sprzyjających dla tej choroby okolicznościach.
Poważne traumatyczne okoliczności. Odmowa mówienia może być wynikiem silnego strachu, szoku. Mutyzm jest czasem obserwowany w PTSD. W dzieciństwie specyficzna głupota może objawiać się w sytuacjach, w których dziecko doświadczyło przemocy fizycznej lub emocjonalnej. Szczególnie wrażliwe dzieci mogą nawet tak zareagować na rozwód rodziców. Osoba, która była świadkiem jakiejkolwiek katastrofy lub uczestniczyła w niej, może na chwilę stać się odrętwiała, nie tracąc przy tym rozumu, pozostając osobą przy zdrowych zmysłach.
Negatywny mikroklimat w rodzinie. Ta przyczyna mutyzmu dotyczy głównie dzieciństwa. Jeśli dziecko dorasta w niesprzyjających warunkach, stale jest świadkiem skandali między rodzicami lub bliskimi, obserwuje przemoc fizyczną w rodzinie lub po prostu jest wychowywane w trudnych warunkach, stopniowo dochodzi do deformacji osobowości. Regularne kary, deprywacja, krzyki mogą powodować nerwicę, której częścią będzie swoista głupota.
Cechy osobowości. Ludzie z histerycznym typem zachowania częściej niż inni spotykają się z mutyzmem. Nadmierna wrażliwość, patologiczna podejrzliwość, zwiększony niepokój, obfitość lęków, a nawet fobie mogą stać się podstawą, na której ukształtuje się mutyzm.
Warto również zauważyć, że w niektórych przypadkach mutyzm pojawia się po wyjściu osoby z przedłużającej się śpiączki. W przypadku ciężkiego zatrucia możliwy jest również rozwój otępienia.
Choroby jako przyczyny mutyzmu
Specjaliści identyfikują szereg poważnych patologii, których zwykle częścią jest mutyzm:
- autyzm;
- schizofrenia różnych typów;
- zaburzenie histeryczne;
- różne nerwice;
- upośledzenie umysłowe w dzieciństwie;
- uszkodzenie mózgu, ciężkie wrodzone lub nabyte patologie;
- udar mózgu;
- operacje wykonywane na więzadłach, krtani; pomimo tego, że w tym przypadku dotyczy to aparatu mowy ludzkiej, pozostaje on nienaruszony, ale jednocześnie często rozwija się patologiczna głupota;
- wszelkie deformacje wpływające na narządy mowy; takie patologie mogą nie przeszkadzać w mówieniu, ale powodować szereg niedogodności, dlatego w rezultacie osoba odmawia tego i przestaje mówić.
