Pod pozorem strachu przed porażką może istnieć wiele innych obaw, małych i dużych. Pewne cechy charakteru, doświadczenie życiowe, styl rodzicielski, postawy osobiste, traumatyczne wydarzenia – to wszystko również często podsyca lęk przed porażką. Wśród wielu różnych powodów można zidentyfikować te najczęstsze. Czym oni są?
Strach przed pomyłką. Z reguły taki strach może przyjść na osobę od dzieciństwa. Kiedyś zaryzykował, zrobił krok, a konsekwencje były nieoczekiwane. Rodzice lub ktoś z najbliższego kręgu byli bardzo niezadowoleni. W rezultacie już w wieku dorosłym człowiek boi się czegoś zrobić, już z góry nastawiony na błędy i niepowodzenia.
Negatywne doświadczenie osobiste. Ta chwila płynnie płynie ze strachu przed pomyłką. Każda traumatyczna sytuacja w przeszłości, otrzymane negatywne doświadczenia miały nadmierny wpływ na osobę. Osoby, które mają tendencję do brania wszystkiego tak blisko serca, jak to tylko możliwe, doświadczają każdego wydarzenia niezwykle emocjonalnie, z reguły częściej odczuwają strach przed porażką.
Skłonność do perfekcjonizmu. Perfekcjoniści kierują się takim sposobem postępowania, w którym albo robią wszystko doskonale, albo wcale tego nie robią. Często perfekcjonizm współistnieje z prokrastynacją, lenistwem i jest ściśle związany z lękiem przed błędami i nieudanymi konsekwencjami jakiegokolwiek czynu lub czynu.
Ustawienia osobiste. Osoba może samodzielnie kultywować negatywne markery w umyśle. Lub powstają z powodu ingerencji z zewnątrz. I tak na przykład, jeśli w dzieciństwie rodzice stale upierali się, że z pomysłu dziecka nie wyjdzie nic wartościowego, pojawia się postawa: „lepiej nie ryzykować, lepiej tego nie robić”. Na jej tle zaczyna się rozwijać natychmiastowy strach, często zupełnie bezpodstawny.
Niska samo ocena. Ludzie, którzy nie cenią siebie, mają skłonność do obwiniania się i samobiczowania. Mają boleśnie niską samoocenę, starają się unikać sytuacji, w których muszą zdecydować się na coś poważnego (lub nie). Są zbyt pewni, że do niczego się nie nadają. Ponownie, niska samoocena może być wynikiem osobistych postaw, toksycznego/nieodpowiedniego rodzicielstwa i tak dalej.
Niechęć do opuszczania swojej strefy komfortu. Kiedy człowiek żyje miarowym, cichym i spokojnym życiem, w pewnym momencie traci zdolność do robienia czegokolwiek, do rozwijania się, do dążenia do czegoś. Czuje się bardzo komfortowo w swoim kokonie, że nie chce niczego zmieniać. Wyjście poza strefę komfortu powoduje nadmierny strach przed porażką, co ostatecznie prowadzi do tego, że osoba pozostaje na miejscu. Potyka się, żyje bez iskry i zainteresowania, ale jest mu wygodnie i nie ma powodu do obaw.
Pewne cechy charakteru. Nieśmiałość i niezdecydowanie, zwiększona konformizm, brak apetytu na ryzyko, zaabsorbowanie sobą, oderwanie od świata zewnętrznego, skłonność do fantazji i iluzji, hipochondria i podejrzliwość – wszystko to może kryć się pod maską lęku przed porażką.
Brak witalności. Jeśli dana osoba staje przed poważnym zadaniem, ale nie czuje ani wewnętrznej motywacji, ani wystarczającej siły do prowadzenia biznesu, najprawdopodobniej porzuci swój pomysł.
Koncentracja na opiniach innych. Są ludzie, którzy są szalenie zależni od tego, co inni o nich mówią lub myślą. Strach przed porażką w tym przypadku wzmacnia myśl, że w przypadku porażki wszyscy będą się śmiać z człowieka, że zaczną go potępiać, a nawet całkowicie nim gardzić. Tacy ludzie, dla których – w dodatku – niezwykle trudno podejmować decyzje, dokonywać wyborów, są w ciągłym napięciu, rozglądają się dookoła i na własną rękę, dobrowolnie użyźniają glebę dla pielęgnowania różnych lęków, zmartwień i zmartwień. Z tego samego powodu strachu przed porażką skoncentrowana jest idea, że w przypadku niekorzystnego zbiegu okoliczności osoba w oczach innych ludzi nagle przestanie być dobra, godna, poprawna, odnosząca sukcesy, atrakcyjna. Z reguły wszystkie takie obawy nie mają realnych podstaw. Ale dla osoby ze zwiększonym lękiem i podobnymi poglądami jest to prawie niemożliwe.
Skorzystaj ze strachu przed porażką. Są też osoby, które czerpią korzyści z pielęgnowania wewnętrznego strachu. Co to może być? Na przykład w tym, że w pewnym momencie nie będą już pokładać w takiej osobie nadziei i obarczać ją jakąkolwiek odpowiedzialnością. Taka osoba, chowając się za lękami i lękami, może w pewnym stopniu ułatwić sobie życie, nie robiąc tego, czego naprawdę nie chce robić. Korzyść z lęku przed porażką w każdym indywidualnym przypadku jest wyjątkowa, wiele zależy od charakteru osoby i jej poglądów na życie.
