Każda osoba prędzej czy później poniesie straty, które są bardzo trudne do zaakceptowania, a jeszcze trudniejsze do przeżycia i zapomnienia. Może to być wiele różnych wydarzeń: śmierć bliskiej osoby, nieoczekiwane koleje losu, które pozbawiają człowieka szansy. Aby zapomnieć o żalu i zacząć żyć na nowo, musisz spróbować spojrzeć na to, co się stało z innej perspektywy.
Instrukcje
Krok 1
Najważniejszą zasadą w tym przypadku nie jest pośpiech w procesie gojenia. Nie próbuj szybko wpaść w zwykłą rutynę, nie „ciągaj się” na siłę na przyjacielskie spotkania i chodzenie do kina. O wiele bardziej przydatne jest przebywanie w tym czasie samemu i po prostu relaks. W tym okresie nawet przypadkowo wypowiedziane słowo może nieoczekiwanie przypomnieć przeżywany smutek i wywołać lawinę łez i histerii.
Krok 2
Bądź szczery o swoich emocjach. Nie buduj muru między sobą a światem w swoich próbach zapomnienia smutku, nie staraj się ukrywać przed wszystkimi negatywnymi emocjami. Jeśli będzie ci łatwiej, możesz do woli płakać na czyimś ramieniu, pukać pięściami w ścianę i narzekać na życiową niesprawiedliwość. Wszystkie te rzeczy są normalne, pomogą Ci wrócić do normalnego życia.
Krok 3
Jeśli czujesz, że nie jesteś w stanie poradzić sobie z nieszczęściami, które Cię spotkały, skontaktuj się z psychoterapeutą. Nie wstydź się. Jeśli masz kłopoty finansowe i nie stać Cię na kosztowną poradę specjalisty, możesz po prostu zadzwonić na infolinię. Z reguły w takich usługach pracują studenci-stażyści kierunków psychologicznych. Uwierz mi, oni też mogą cię wysłuchać i udzielić ci cennych rad, nie gorszych, a może nawet lepszych niż twoi krewni i przyjaciele.
Krok 4
Wyraź swoje uczucia jakimś działaniem. Nie ma znaczenia, czy jest to destrukcyjne czy konstruktywne. Od Ciebie zależy, czy rozbijesz naczynia, czy staniesz się kreatywny. Z reguły silne emocje mogą wywołać falę intensywnej aktywności twórczej. W takim stanie emocjonalnym możesz zacząć malować obrazy lub książki. Z każdym ukończonym elementem poczujesz, że część smutku, którego doświadczyłeś, pozostaje w ukończonej części. W końcu tak wiele dzieł sztuki powstało właśnie w chwilach skrajnej straty. Pomyśl na przykład o słynnym Taj Mahal, wzniesionym na cześć zmarłej żony.
