Żadna osoba nie jest odporna na smutek i nieszczęście. Najważniejsze, żeby nie zamykać się w sobie, starać się patrzeć na sytuację z dystansu i pamiętać: „wszystko, co nas nie zabije, czyni nas silniejszymi” i „czas jest najlepszym lekarzem”.
Instrukcje
Krok 1
Jeśli spotkało cię nieszczęście, nie staraj się obwiniać za to, co się stało, a ponadto nie obwiniaj siebie za to, co się stało. Postaraj się zaakceptować to, co się wydarzyło, jako test życia. Traktuj żal jako wyzwanie, znajdź odwagę, by stawić mu czoła z godnością.
Krok 2
Naucz się radzić sobie z kłopotami. Samo słowo „doświadczenie” oznacza pewien okres życia, który ma zarówno początek, jak i koniec. Pamiętaj, że pewnego dnia skończy się ból, który cię dręczy, po prostu musisz wytrzymać i nauczyć się żyć.
Krok 3
Staraj się jak najrzadziej pozostawać sam na sam ze sobą w pierwszych tygodniach po incydencie. Samotność tylko wpędza w pułapkę myśli o tym, co się wydarzyło, potęguje udrękę psychiczną, prowadzi do zwątpienia i zwątpienia w siebie. Im dłużej przeżywasz żałobę samotnie, tym trudniej będzie ci później nawiązać kontakt z otaczającą rzeczywistością.
Krok 4
Pozostając samotnie, staraj się nie pogrążać w smutku, ale bezstronnie szukaj przyczyny pustki, która cię ogarnia. Być może po prostu współczujesz sobie i boisz się przyjąć odpowiedzialność za życie innym, nowym życiem. W każdym razie musisz pogodzić się z tym, co się stało - nic nie może zostać zwrócone, wszystkim ludziom prędzej czy później spotka nieszczęście, nie jesteś w tym osamotniony.
Krok 5
Nie tłumij swoich emocji. Jeśli chcesz płakać, płakać, lepiej wyrzucić ból psychiczny niż wepchnąć go do środka, bo kiedyś i tak zostanie wylany, a konsekwencje tego mogą być po prostu nieprzewidywalne. Ale nadal staraj się, aby twój smutek był lekki - pamiętaj tylko dobre, radosne i szczęśliwe wydarzenia.
Krok 6
Staraj się przestać używać alkoholu lub środków uspokajających. Oba przynoszą tylko chwilową ulgę tu i teraz, ale po chwili ból wewnętrzny staje się jeszcze silniejszy, depresja jeszcze głębsza, a w końcu nie da się już obejść bez leków pomocniczych, które są bardzo niebezpieczne dla zdrowia.
Krok 7
Wypełnij powstałą wewnętrzną pustkę troską o kogoś. To może być każdy, wystarczy się rozejrzeć. To troska o drugiego, próba przyniesienia mu pożytku i szczęście, które nas uszczęśliwia. Radość przynosi nawet pomoc zupełnie obcej osobie, która rozrzuciła swoje zakupy lub pieniądze. Stań się potrzebny komuś, kto naprawdę potrzebuje twojej pomocy.
Krok 8
Poświęć swój wolny czas na nowe rzeczy: idź gdzieś na studia lub naucz się czegoś samodzielnie, chodź więcej i co najważniejsze - poznaj przyjaciół. Przyjaciele są zwierciadłem naszej duszy, wyznacznikiem naszego stanu wewnętrznego, dają nam wsparcie i inspirację do nowych działań. Szczera rozmowa z bliskim przyjacielem jest o wiele skuteczniejsza niż rozmowa z psychologiem, przed którym raczej nie będziesz w stanie otworzyć się do końca.
