Proszenie o przebaczenie może być bardzo trudne, ale ta umiejętność jest bardzo pomocna w życiu. Jest istotny w relacjach rodzinnych, potrzebny w pracy, a także nie będzie zbyteczny w komunikowaniu się z przyjaciółmi. Istnieje kilka ćwiczeń, które pomogą ci nauczyć się przepraszać.
Instrukcje
Krok 1
Bardzo trudno jest prosić o wybaczenie, jeśli uważasz, że masz rację, zawsze brzmi to fałszywie. Dlatego zanim przeprosisz, musisz zdać sobie sprawę, kto się mylił. Prawie zawsze obaj są winni konfliktu. Aby to zobaczyć, musisz spojrzeć na sytuację z zewnątrz lub postawić się w sytuacji drugiego uczestnika. Jednocześnie na pewno znajdziesz te rzeczy, które nie były prawdziwe z Twojej strony. Przeproś za nich, nie za wszystko, co się dzieje. Możesz nie określać tego przed osobą, ale w środku masz wyobrażenie o swojej winie.
Krok 2
Możesz nauczyć się przepraszać najpierw na papierze. To dobry sposób na ćwiczenie. Wystarczy napisać list do osoby z prośbą o przebaczenie. Lepiej o wszystko się spierać, najpierw powiedz mi, w czym się myli, a potem napisz, co zrobiłeś źle. Na koniec porozmawiaj o przebaczeniu. I poproś go, aby ci też wybaczył. Wielu psychologów twierdzi, że nawet jeśli nie oddasz tego listu, nie pokażesz go nikomu, konflikt i tak zostanie rozwiązany i szybko zostanie zapomniany. Wszystkie nasze słowa i myśli docierają do odbiorcy na bardziej subtelnych poziomach.
Krok 3
Gdy nauczysz się pisać listy, wypowiadanie tego na głos staje się mniej przerażające. Dlatego będziesz musiał dalej trenować. Najpierw musisz przymierzyć ludzi, których kochasz. Zacznij od współmałżonka lub rodziców. Następnym razem, gdy przeklinasz, zobacz, co robisz źle. Ponownie znajdź swoje błędy, a po kłótni podejdź i poproś o przebaczenie. Nie musisz paść na kolana, nie musisz płakać i błagać. Wystarczy powiedzieć: „w niektórych momentach się myliłem”.
Krok 4
W pracy trzeba też nauczyć się przepraszać. Ale tutaj forma może być bardziej formalna. Na przykład powiedziałeś tej osobie coś ważnego, ale jednocześnie lekko podniosłeś głos. Okoliczności mogą być różne, pewna nerwowość może przeszkadzać w adekwatności, więc nie jest śmiertelna. Ale warto przeprosić, w tym przypadku zabrzmi to tak: „Przepraszam za mój ton, byłem tego dnia zmęczony. Ale posłuchaj tych moich słów, były prawdziwe”. Znowu nie trzeba się poniżać, te słowa nie obniżają, są tylko dowodem profesjonalizmu.
Krok 5
Najtrudniej jest przeprosić dzieci. Tutaj ważne jest, aby nie obniżać swojego autorytetu, ale też nie naruszać praw dziecka. Ważne jest, aby wszystko wymawiać spokojnie, bez łez. Wyjaśnij dziecku, co się stało, porozmawiaj o przyczynach i konsekwencjach. Jeśli podniosłeś głos, to się nie mylisz i dlaczego tak jest - musisz powiedzieć. Pamiętaj, aby powiedzieć, że kochasz dziecko, że nie jesteś zły na niego ani na siebie. Zwykle przed 10 rokiem życia ludzie zaczynają szukać w sobie przyczyn irytacji dorosłych, należy to rozwiać. Pamiętaj jednak, że nie musisz kupować przebaczenia, nie musisz od razu zgadzać się na zakup jakiejkolwiek zabawki lub lodów. Jest to akt pojednania i może się odbyć bez łapówek.
