Ludzie piszą wiersze o miłości do życia, do ludzi, do Boga. Dla jednych okazują się bardzo dobre, dla innych słabe, naiwne. Jest to zrozumiałe i naturalne, ponieważ poziom umiejętności ludzi jest inny. Są autorzy, którzy kierują wiersze do siebie. Jaki jest powód? Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ wszystko zależy od osoby.
Instrukcje
Krok 1
Z powodu gwałtownej zmiany tła hormonalnego nastolatki postrzegają wszystko jako zbyt zaostrzone, stają się drażliwe i wrażliwe, konflikty z rodzicami, krewnymi i nauczycielami. Wydaje im się, że dorośli w ogóle ich nie rozumieją, są obojętni na ich problemy. Jeśli doda się do tego nieodwzajemnioną miłość, uczeń może popaść w ciężką depresję, uznając, że w życiu nie ma szczęścia, nikt go nie potrzebuje, nikt go nie kocha i nie rozumie. Aby uciec od tych opresyjnych myśli, dziecko komponuje wiersze miłosne adresowane do siebie. Takie wiersze są rodzajem „lekarstwa” na powstałą depresję. Taka kreatywność mówi o urazie do świata zewnętrznego.
Krok 2
Może też zdarzyć się sytuacja odwrotna, na przykład wrażliwy nastolatek jest tak szczęśliwy, że osiągnął wzajemność od ukochanej osoby, że jest przytłoczony emocjami, chce powiedzieć całemu światu, że jest kochany. Więc dostajemy wiersze o miłości własnej. W takich wersetach można dostrzec nutę radości i szczęścia.
Krok 3
W bardziej dojrzałym wieku można to wytłumaczyć innymi przyczynami. Na przykład osoba z jakiegoś powodu nie rozwija relacji z krewnymi, przyjaciółmi i współpracownikami, nie może w żaden sposób zorganizować swojego życia osobistego. Uważany jest za aroganckiego, podczas gdy jest po prostu zbyt wrażliwy. Tworząc wiersze miłosne, autor zdaje się uciekać od nieprzyjemnej rzeczywistości, tłumacząc wszystkim, że wcale nie jest arogancki, ma wiele zasług i ma za co kochać.
Krok 4
Są chwile, kiedy autor tworzy wiersze o miłości do siebie, będąc szczerze przekonanym o swojej nieodpartym uroku, wysokich cechach, uroku. Uważa się za wzór, wzorzec wszystkich cnót. Taka osoba się wywyższa. To już skrzyżowanie najsilniejszego egoizmu (na granicy egocentryzmu) z zaburzeniem psychicznym.
