Ludzie mają tendencję do dążenia do pokazania swojej indywidualności, wyróżnienia się, poszukiwania uznania przez innych swojej wyjątkowości. Ostatnio modne stało się publikowanie w sieciach społecznościowych i blogach, gdzie widoczne jest rozdzielenie „ja i oni”. I z reguły wszyscy są skłonni uważać się za wyróżniających się z szarej masy. Ale jaka jest różnica między człowiekiem z ulicy a przybyszem?
Laik w szerokim tego słowa znaczeniu to przeciętny przedstawiciel społeczeństwa swojego kraju, myślący jak większość, który z łatwością potrafi manipulować państwem, korporacjami, kolegami i sąsiadami. To ktoś, kto myśli stereotypowo, trzyma się ogólnie przyjętych zasad i nie potrafi nawet mentalnie wyjść poza ramy.
W związku z tym osoba, która nie jest zwykłym człowiekiem, na wiele sposobów wyróżnia się na tle większości. A te znaki mogą być różne. Po pierwsze jest to osoba o samodzielnym myśleniu, która wszystko, co słyszy, przepuszcza przez filtr i decyduje, czy to, co próbuje przekazać, jest prawdziwe i poprawne oraz czy osobiście mu to odpowiada. Nie podąża za żadną tradycją tylko dlatego, że jest tak akceptowana.
Nieodkrywca wie, czego chce i wie, jak odróżnić prawdziwe pragnienia od tych narzuconych. Na przykład posiadanie supersamochodu jest uważane za prestiżowe. Wolnomyśliciel przed zakupem tego samochodu lub ciężką pracą nad nim zadecyduje, czy w ogóle chce jeździć i stać w korkach, czy też wygodniej mu będzie wziąć taksówkę. Zdarza się też, że człowiek w ogóle nie lubi jeździć. Jeśli zdecydował - tak, samochód jest potrzebny, to wybierze go w oparciu o własne potrzeby, a nie z chęci zademonstrowania sąsiadom wielkości swoich dochodów. Przykład z samochodem częściej odnosi się do mężczyzn, a w odniesieniu do kobiet podobny przykład można przytoczyć z chęcią posiadania drogiego futra, nawet jeśli dziewczyna mieszka w dość ciepłym klimacie i nie jest szczególnie potrzebna taki produkt, a wysokiej jakości piękna kurtka puchowa często nagrzewa się równie dobrze …
Samodzielny człowiek zastanowi się, czy musi pić piwo w piątek po pracy z kolegami i ogólnie, czy lubi smak alkoholu, czy ważniejsze są dla niego zdrowie i wysportowany wygląd. Jednocześnie nie potrzebuje aprobaty otoczenia i nie polega na krytyce swoich przyjaciół i znajomych. Wie, że kiedy ktoś zaczyna się wyróżniać, najpierw starają się go przywrócić i wyśmiewać.
Mieszkańcami miasta łatwo manipulować. Łatwo jest im sprzedać nowy proszek lub lek, ponieważ tacy ludzie mają tendencję do zaufania do mediów i postrzegania ich jako autorytatywnych. Rządom łatwo jest kontrolować masy poprzez nadawanie pewnych programów telewizyjnych, a nawet zwracać narody przeciwko sobie. Ludziom na ulicy brakuje krytycznego myślenia, więc często wierzą w pewnych siebie mówców lub w to, w co wierzy ich otoczenie. Tyle, że trudno im wyjść poza te ramy i zadać sobie pytanie – jak to wszystko w rzeczywistości? Nie mają zdrowego sceptycyzmu.
Osoba o niezwykłym umyśle nie przerzuca odpowiedzialności za swój los na rząd, rodzinę i inne czynniki. Stara się działać jak najskuteczniej, aby zrealizować swoje cele. A zrozumienie swojej odpowiedzialności przyczynia się do znajdowania niestandardowych i innowacyjnych sposobów rozwiązywania różnych problemów.
