Charakter to zestaw cech psychicznych, które składają się na osobowość danej osoby. Przejawia się w zewnętrznych działaniach osoby: działaniach, stosunku do ludzi i otaczających ich przedmiotów. W rzeczywistości nie da się zdefiniować charakteru żadnym innym kryterium niż zachowanie.
Instrukcje
Krok 1
Charakterystyczną cechą charakteru jest temperament. Psychologowie uważają, że ta cecha nie zmienia się przez całe życie, ale jej intensywność może się zmienić. System temperamentu opiera się na doktrynie dwóch typów zachowań - introwertycznych i ekstrawertycznych.
Charakter introwertyka determinuje izolacja zewnętrzna, osoba unika dużych hałaśliwych firm, ogranicza krąg znajomych do jednej lub dwóch osób. Ekstrawertyk natomiast jest zorientowany na świat zewnętrzny, ma dużą liczbę kontaktów i znajomości. Cechy jego charakteru wyrażają się w zachowaniu znacznie silniej niż u introwertyka, ponieważ nie jest przyzwyczajony do ukrywania uczuć i ograniczania zewnętrznych przejawów.
Krok 2
Ostatnio niektórzy psychologowie zaczęli identyfikować trzeci typ zachowania - ambiwertyczny (łac. ambi - around). Osoba tego typu czuje się równie dobrze w dużych, jak i małych firmach, w miejscu publicznym i samotności. W jego charakterze mogą pojawić się cechy zarówno introwertyka, jak i ekstrawertyka.
Krok 3
Ekstrawertyk ma skłonność do zachowań impulsywnych. W zależności od rodzaju temperamentu (choleryczny lub sangwiniczny) różni się odpowiednio większą lub mniejszą szybkością reakcji. Takim ludziom trudno jest skupić się na monotonnej pracy. Ludzie sangwinicy mają tendencję do rozpraszania energii na kilka rzeczy na raz i w rezultacie rezygnują ze wszystkiego w połowie. Ludzie cholerycy za swoją nieumiarkowanie często wywołują dezaprobatę i irytację wśród introwertyków, zwłaszcza wśród flegmatyków. Gesty tych dwóch typów są aktywne i zamaszyste.
Krok 4
Introwertycy (flegmatyczni i melancholijni) na pierwszym spotkaniu stwarzają wrażenie spokoju i opanowania, gdyż ich zewnętrzne przejawy są powściągliwe i prawie niewidoczne. Ludzi flegmatycznych można określić przez ich powolność, osiąganie pewnego letargu, ale dla nich takie zachowanie jest normą, spowodowane koniecznością myślenia o każdym kroku. W związku z tym czują taką niechęć do ludzi choleryków, którzy reagują na każde zdarzenie natychmiast, bez wahania i patrzenia w przyszłość. Osoby melancholijne mają skłonność do użalania się nad sobą, depresji i depresji, ale ujawniają swoje doświadczenia tylko w skrajnych przypadkach i tylko bardzo bliskim przyjaciołom.
