Doktryna temperamentów powstała w starożytnej Grecji. Następnie zidentyfikowano cztery główne typy temperamentu: introwertycy flegmatyczni i melancholijni, ekstrawertycy sangwinicy i cholerycy. Każdy typ ma swoje własne specyficzne wzorce zachowań. Uważa się, że temperament nie zmienia się wraz z wiekiem, ale można „neutralizować” wyraźne cechy temperamentu i nauczyć się kontrolować swoje reakcje i zachowanie.
Instrukcje
Krok 1
Choleric to temperament ekstrawertyczny (z łac. skierowany na zewnątrz, na zewnątrz), najbardziej aktywny z tej czwórki. Cechy charakterystyczne: aktywna gestykulacja, wybuchowy charakter, nadmierna emocjonalna reakcja na najmniejsze wydarzenie. Może wybuchnąć przy drobnej okazji. Z powodu swojej nieumiarkowania wywołują niechęć i odrzucenie u spokojnych i powściągliwych flegmatyków.
Krok 2
Ludzie sangwinicy są również ekstrawertykami, ale spokojniejszymi. Reagują dość aktywnie na okoliczności życiowe, ale nie tak wyraźnie. Szybko nawiązują nowe znajomości, zakładają nowe biznesy i… od razu wszystko zostawiają. Ich główną wadą jest nieprzestrzeganie tego.
Krok 3
Flegmatyczni ludzie to introwertycy. Bierni, pedantyczni, dokładni, wolą zachować emocje w sobie i często nie wyrażają niezadowolenia słowami, chociaż starają się pokazać sprawcy, że się myli. Z reguły po prostu nie zauważa tych wysiłków, w wyniku czego obrażona osoba flegmatyczna odchodzi. Wszystkie reakcje są powolne, słabo manifestują się na zewnątrz. Trafny i niezawodny.
Krok 4
Melancholik to introwertyk, skłonny do bluesa, depresji, użalania się nad sobą. Słabo potrafi nawiązać kontakt z innymi ludźmi i znaleźć w nich wsparcie. Charakteryzuje go gwałtowne wahania nastroju, izolacja, samooszukiwanie się.
Krok 5
Jeśli masz trudności z określeniem swojego temperamentu na podstawie opisu, zrób test na poniższej stronie.
