Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) to zaburzenie behawioralne i neurologiczne, którego objawy pojawiają się po raz pierwszy w wieku szkolnym. Z reguły zespół ten znika, gdy osoba dorośnie, ale w niektórych przypadkach towarzyszy mu przez całe życie.
Instrukcje
Krok 1
Badanie zespołu deficytu uwagi jest stosunkowo młodym kierunkiem w nauce. Dlatego nie ma jeszcze jasnych kryteriów diagnostycznych ADHD. Ale istnieje wiele oznak, które skłaniają do myślenia, że może wystąpić syndrom. Wszystkie te objawy są objawami zaburzenia tylko wtedy, gdy pojawiają się w różnych miejscach (w domu, w szkole, u krewnych), znacznie zmniejszają zdolność dziecka do przystosowania się do życia. Chłopcy mają to zaburzenie znacznie częściej niż dziewczynki. Wśród nich liczba dzieci z zespołem ADHD z reguły jest 3-9 razy większa.
Krok 2
Nieuwaga. Dziecko z deficytem uwagi, jak sama nazwa wskazuje, przez długi czas nie jest w stanie skoncentrować się na jednej czynności. Trudno mu prowadzić lekcje, nie zawsze może obejrzeć film czy program do końca. Rozprasza go każda drobnostka, która natychmiast zwraca na siebie całą uwagę. Ze względu na nieumiejętność skupienia się na ważnych rzeczach takie dziecko czasami wykazuje roztargnienie i zapominalstwo. O wiele częściej niż jego rówieśnicy trzeba mu przypominać o swoich obowiązkach i planach działania.
Krok 3
Impulsywność. Dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi mogą nie być konsekwentne. Są zbyt niecierpliwi, co przejawia się w wielu codziennych sytuacjach. Trudno im czekać na swoją kolej, nie mogą wytrzymać, gdy potrawa stygnie, chwytają się rozwiązania niektórych problemów, nie zagłębiając się w ich warunki i nie czytając do końca instrukcji działania. Częścią tej cechy charakteru jest niestabilność emocjonalna, nagłe wahania nastroju lub kaprysy „od zera”. Oczywiście wszystkie dzieci do pewnego stopnia mają te cechy. Ale u dzieci z ADHD pojawiają się częściej, regularnie.
Krok 4
Nadpobudliwość. Dzieci w wieku szkolnym z objawami nadpobudliwości są wielkim bólem głowy dla nauczycieli i kolegów z klasy. Ich energia nie zawsze jest oznaką zaburzenia zachowania, ale w prawie wszystkich sytuacjach, bez wyjątku, nadmierna aktywność dziecka przyczynia się do jego problemów w klasie. Niepokój, gadatliwość, obecność dużej ilości „niepotrzebnych ruchów” takich jak bieganie, machanie rękami, skręcanie przedmiotów w rękach nadpobudliwych dzieci objawiają się tak często, że stają się przeszkodą w normalnej nauce i komunikacji z rówieśnikami.
