Pieniądze mogą dać niektórym wolność, a innych zniewolić. W zależności od tego, jak dana osoba odnosi się do swojego kapitału, może stać się depresyjnym paranoikiem lub optymistą, który sprawi radość wszystkim wokół.
Instrukcje
Krok 1
Pojęcie „dużo pieniędzy” jest dla każdego inne. Niektórym wystarczy robienie tego, co kochają, aby zapracować sobie i swoim dzieciom na spokojne i szczęśliwe życie. Innym ciągle brakuje pieniędzy i nawet jeśli na koncie jest porządna suma, nie mogą się uspokoić i pracują prawie całą dobę, oszczędzając na wszystkim. Oszczędzają pieniądze na duże mieszkanie lub lepszy samochód, nie mieszkają, ale żyją swoim życiem zamiast cieszyć się nim tu i teraz. W końcu dobro w rodzinie nie zależy od marki samochodu. Dla szczęścia ważne jest wzajemne zrozumienie i wsparcie, a także komunikacja z bliskimi. Ale karierowicze po prostu nie mają na to czasu.
Krok 2
Niektórzy ludzie, zarobiwszy dla nich duże pieniądze, zmieniają się na lepsze. Robią prezenty bliskim, spełniają ich marzenia. Pomagają domom dziecka i szpitalom, uczestniczą w akcjach charytatywnych. Czerpią przyjemność nie z ilości pieniędzy na koncie bankowym, ale z emocji, które pojawiają się, gdy wydajesz kapitał na dobre uczynki.
Krok 3
Inni, przeciwnie, stają się coraz bardziej agresywni i agresywni wraz ze wzrostem rezerw gotówkowych. Odnoszą wrażenie, że wszyscy wokół są wrogami, którzy chcą tylko odebrać im uczciwie zarobione pieniądze. Tacy ludzie ukrywają oszczędności nie tylko przed obcymi, ale także własnymi. Przestają pomagać swoim bliskim, nawet jeśli robili to wcześniej. Ich głównym argumentem jest „Zarabiam ciężką pracą, więc niech inni też pracują”. To stanowisko jest wystarczająco jasne. Tyle, że człowiek zapomniał, jak odbierać pozytywne emocje z radości innych, może być usatysfakcjonowany tylko wtedy, gdy liczba zer na koncie bankowym wzrośnie.
Krok 4
Pieniądze są na pierwszym miejscu, a przyjaciele i krewni, którzy nie mogą wiele zarobić, stają się nieciekawi, a czasem nawet niebezpieczni, jako potencjalni pretendenci do części bogactwa. Osoba zaczyna unikać komunikowania się z nimi, spotykając się tylko z tymi, którzy zarabiają tyle, ile on lub więcej. Proste wartości ludzkie – życzliwość, wzajemne zrozumienie, współczucie – tracą na znaczeniu. Oceny innych ocenia się na podstawie wielkości ich portfela, a nie cech charakteru. Z takimi osobami dość trudno jest się porozumieć, dlatego bardzo często pozostają sami.
