Istoty ludzkie z natury nie mają twardego serca. Takie cechy charakteru nabywa się w wyniku negatywnych doświadczeń z innymi osobami. Służą jako rodzaj powłoki ochronnej dla osoby, która kiedyś doświadczyła bardzo silnego bólu.
W większości ludzie nie są z natury agresywni. Stają się takie w wyniku komunikacji i interakcji z innymi osobami. Wszyscy jesteśmy różni - ktoś jest bardziej wrażliwy i życzliwy, a ktoś jest zimny i samolubny. Wszyscy przychodzimy na ten świat, aby nauczyć się pewnych lekcji.
Proces komunikacji nie jest łatwy. Ludzie, po przejściu trudności i cierpień, stają się miękcy i życzliwi, ale nie wszyscy. Ktoś sam decyduje, że jeśli życie postąpiło wobec niego okrutnie i niesprawiedliwie, to ma prawo odpowiedzieć tą samą monetą.
W większości przypadków przejawem okrucieństwa jest ukryty ból wewnętrzny i samoobrona. Jednostka podświadomie czuje się słaba, wrażliwa i porzucona, ale nie chce się do tego przyznać. Uważa, że przejawy okrucieństwa są demonstracją siły i charakteru.
Okrucieństwo można również znaleźć u osoby, która jest wystarczająco zamożna pod każdym względem. Dzieje się tak, gdy dana osoba nie doświadczyła trudności i trudności w swoim życiu. Nie rozumie, że druga osoba może zostać zraniona.
Takie psychologiczne odchylenia osobowości, takie jak sadyzm i okrucieństwo, są do siebie bardzo podobne i często manifestują się razem. Dotyczy to zwłaszcza środowiska nastolatków.
