Bez względu na to, jak pożądany i długo oczekiwany jest początek ciąży, bardzo niewielu kobietom w ciąży udaje się uniknąć napadów łagodnej paniki, zwłaszcza jeśli chodzi o ich pierwsze dziecko. Przyczyn tego może być wiele - od obaw o reakcję przyszłego taty po myśl, że twoje życie już nigdy nie będzie takie samo, po strach przed porodem.
Czasem wystarczy uświadomić sobie, że zwiększona nerwowość jest wynikiem biochemicznych zmian w organizmie i nie ma nic wspólnego z miłością czy niechęcią (w tym tatusia) do przyszłego dziecka.
Bardzo pomaga komunikacja z już ustalonymi matkami spośród najbliższych przyjaciół. Ich przykład pomoże rozwiać mity, że po urodzeniu dziecka życie kobiety przypomina albo klasztor, albo więzienie z napiętym harmonogramem i nieustanną powściągliwością.
Osobom, które czują, że ich obawy są związane z karierą i wypłacalnością finansową, warto poszukać w Internecie historii kobiet, które odnalazły swoje powołanie ze względu na konieczność dorobienia się na urlopie macierzyńskim. Możesz omówić sytuację z ojcem i krewnymi dziecka, prosząc ich o pomoc w osiągnięciu celów zawodowych po urodzeniu dziecka.
Specjalne kursy i literatura dla kobiet w ciąży pomogą rozwiać pogląd, że poród jest niepotrzebnie bolesnym procesem. Tak, nikt nie mówi, że będzie to łatwe, ale wysiłek naprawdę jest tego wart. Niektóre niepokojące kwestie dotyczące stanu zdrowia należy omówić z lekarzem w poradni przedporodowej.
I na koniec, jeśli wszystkie opcje samouspokajającego się autotreningu nie pomogą, możesz udać się na konsultację do psychologa i porozmawiać o tym.
