Człowiek jest tak skonstruowany, że widzi świat przez pryzmat własnej percepcji. Na każdej sytuacji, zdarzeniu wiesza etykietkę, której nazwa zależy od jego stosunku do tego, co się dzieje. Staraj się odejść od stereotypów i patrzeć na świat innymi oczami.
Instrukcje
Krok 1
Przede wszystkim naucz się akceptować każdą osobę wokół siebie taką, jaka jest. Uznaj prawo osoby do zmiany, gdy jest na to gotowa. Z własnej inicjatywy nie udzielaj rad innym, bo zawsze wygląda na to, że chcesz narzucić swoją opinię i wywołuje odpowiednią reakcję.
Krok 2
Spróbuj uwolnić się od wszelkich oczekiwań, zaakceptuj życie takie, jakie jest teraz. Dopóki dana osoba ma pewne oczekiwania, nieuchronnie będzie musiała doświadczyć rozczarowań. Kiedy nie ma oczekiwań, a dzieje się coś, co nie odpowiada Ci za bardzo, możesz to spokojnie zaakceptować. W końcu nie możesz mieć wszystkiego, czego chcesz.
Krok 3
Pozbądź się nawyku „smakowania” nabytej irytacji, pamiętając o kłopotach, które ci się przytrafiły. Pomyśl o problemach i kryzysach jako wyzwaniach i szansach, by coś zmienić. Problemy stwarza sama osoba, kurczowo trzymając się tego, z czym musi się rozstać, czując strach przed zmianą. Życie daje tylko nowe i nowe szanse na powrót do siebie. W końcu wszystko, czego potrzebujesz do szczęścia, jest w tobie. Każda osoba jest tak szczęśliwa, jak sama siebie uważa za szczęśliwą.
Krok 4
Żyj w teraźniejszości, żyj każdą chwilą tak pełni, jak to możliwe. W pogoni za upiornym pragnieniem możesz przegapić coś ciekawego, ważnego, co sprawi, że pomyślisz o sobie i otaczającym Cię świecie. Przypadkowo znalazłszy się w ciekawym miejscu (na wycieczce, na wakacjach lub po prostu w jesiennym parku, przez który wiedzie codzienna droga do domu z pracy) zanurz się głową w ten moment, spróbuj rozpłynąć się w chwili obecnej. To jedyny sposób, aby zacząć żyć pełnią życia.
Krok 5
Postaraj się świadomie zmienić swoje nastawienie do sytuacji, które przytrafiają się po drodze. Alan Cohen w swojej książce Deep Breathing opisuje eksperyment przeprowadzony przez psychologów dziecięcych. Wprowadzili dziecko do pokoju wypełnionego nowymi zabawkami i zachowywali się negatywnie. Szybko przechodząc od jednej zabawki do drugiej, wrócił, mówiąc, że jest znudzony i nieciekawy. Wychowawcy określili drugie dziecko jako pozytywnego i pozytywnego optymistę. Wprowadzając go do pokoju z dużą stertą końskiego łajna leżącą na podłodze, psychologowie byli zdumieni, obserwując jego reakcję: dziecko uśmiechało się radośnie. Zapytany, z czego się tak ucieszył, chłopak wyjaśnił: „Gdzieś w pobliżu jest kucyk!” Kiedy znajdziesz się w trudnej sytuacji, spróbuj przekonać siebie, że dobro jest zawsze gdzieś bardzo blisko, wystarczy je zobaczyć i poczuć.
