Naukowcy prawdopodobnie nigdy nie będą w stanie wyjaśnić wszystkich tajemnic ludzkiego mózgu. To wyjątkowe narzędzie, z ogromnymi ukrytymi zasobami, jest zdolne do najbardziej niesamowitych rzeczy. Rzeźbiarze i artyści tworzą nieśmiertelne arcydzieła, a pisarze tworzą unikalne dzieła sztuki, które opisują fikcyjne światy lub dość dokładnie przewidują wydarzenia przyszłości. Co najbardziej zaskakujące, skłonność człowieka do kłamstwa jest niczym innym jak przejawem twórczych zdolności mózgu.
Wymyślanie bajek nie jest dla mózgu łatwym procesem, ale bardzo ciężką pracą. O wiele łatwiej jest ocenić i opisać otoczenie takim, jakim jest w rzeczywistości, niż przyodziać je fikcyjnymi wydarzeniami i faktami. Jak często kłamie zatrzymywane jest zdaniem: „Lepiej powiedz prawdę, w ogóle nie umiesz kłamać!”
Rzeczywiście, nie każdy może zamienić swoje kłamstwa w wiarygodną historię. Tutaj musisz kontrolować wiele czynników, aby się nie zdradzić. Jest to zarządzanie emocjami i mimiką, a także umiejętność zarządzania własną pamięcią. Aby kłamstwo wyglądało na autentyczne, trzeba samemu w nie wierzyć na tyle, by w przyszłości trzymać się wybranej opcji.
Umiejętność łatwego i naturalnego kłamania jest pokrewna talentowi aktorskiemu. Ale aby odnieść sukces jako aktor, trzeba też długo się uczyć. Wiele osób próbuje zwodzić innych, opierając się tylko na ich uroku i umiejętności komponowania na bieżąco. Takie kłamstwa z reguły są szybko rozpoznawane, a zaufanie, zainteresowanie i szacunek dla narratora maleją.
Dlatego bardziej opłaca się mówić prawdę niż stawiać przed mózgiem zadania nie do zniesienia, marnując cenne zasoby twórcze. Wyzwoloną energię twórczą można skierować na ciekawsze zajęcia, na przykład skomponować nową bajkę dla swojego maluszka.
Co do diabła nie żartuje, może wymyślona bajka dla dzieci kiedyś stanie się światowym bestsellerem i gloryfikuje twoje imię. W każdym razie zyskasz autorytet w oczach innych, a kłamstwo pozostawi nieusuwalną plamę na najbardziej idealnej reputacji.
