Często człowiek, deklarując sobie porażkę, zastanawia się, dlaczego innym się udało i jak to zrobili? Jaką tajemnicę kryją ludzie sukcesu? W rzeczywistości na sukces składa się wiele czynników. To nie przypadek, nie jest to wrodzony talent, nie jest to uwarunkowane genetycznie…
Każdy rozumie sukces na swój sposób, dla jednego to solidne konto bankowe, dla drugiego szczęśliwe życie rodzinne, dla trzeciego start w karierze. Psychologowie i filozofowie określają stan sukcesu jako spełnienie życia, którego źródłem jest poczucie sensu pracy i życia osobistego. Zależy to od systemu wartości, jakim kieruje się jednostka.
Najważniejszym składnikiem sukcesu jest pasja, zainteresowanie. Człowiek może bardzo długo szukać biznesu, który całkowicie go pochłonie, przyniesie moralną satysfakcję z działania. Niewiele osób może śmiało powiedzieć, że odkryło już te zainteresowania i pasje, którymi będą się kierować przez całe życie. Większość próbuje się w różnych dziedzinach, aż dojdzie do realizacji szczęścia z określonej pracy.
Kolejnym czynnikiem decydującym o sukcesie są działania na rzecz innych. Altruistyczne podejście do świata wytwarza hormon szczęścia, rodzaj siły, która karmi dalszy rozwój i doskonalenie jednostki.
Ale najważniejszym czynnikiem na drodze do sukcesu jest praca. Możesz chcieć spełnić marzenie przez długi czas, ale musisz podjąć wysiłek, aby je spełnić. Jeśli spojrzysz na biografie ludzi sukcesu, zobaczysz, że na drodze wielu z nich pojawiły się porażki. Jednak im się udało. Czemu? Bo wytrwałość i konsekwencja w dążeniu do celu stała się kluczowym momentem w ich życiu. W sytuacji dobrego samopoczucia i pozytywnych myśli o życiu łatwo coś zdecydować. Dużo trudniej jest wytrwać, gdy na drodze są przeszkody. Jerry West, trener i działacz sportowy, podkreślił, że człowiek nie może wiele osiągnąć w życiu, jeśli pracuje tylko w dni, kiedy czuje się komfortowo. Carol Dweck, profesor psychologii na Columbia University, powiedziała: „Głównymi cechami charakteryzującymi ludzi, którzy osiągają sukces, są umiejętność podejmowania wyzwań i wytrwałość”. To zdanie doskonale oddaje ciężką pracę nad osiągnięciem celu.
Najpierw pojawia się idea sukcesu (niekoniecznie na polu zawodowym czy finansowym), ale myśl musi zamienić się w działanie – w konkretne kroki do osiągnięcia celu. Tu leży główna odpowiedź na pytanie o wytrwałość i konsekwencję. Konieczne jest przekształcenie działań w nawyk, a nawyk ukształtuje charakter, umiejętność radzenia sobie z porażką, podejmowania ryzyka, aby wyjść poza strefę komfortu. Jak powiedział angielski poeta: „Najpierw kształtujemy nasze nawyki, a potem one kształtują nas”. Krąg się zamyka.
Jest niesamowita historia małego chłopca, który za wszelką cenę chciał zostać piłkarzem. W dzieciństwie i młodości poświęcał dużo czasu na treningi, marząc o związaniu swojego życia z tym sportem. Niestety w wyniku wypadku chłopiec ten trafił do szpitala. Był przykuty do łóżka. Lekarze nie obiecywali mu zbyt wiele. Argumentowali, że jeśli wstanie, to raczej nie wróci na pole. Pewnego dnia odwiedził go znajomy w szpitalu. Przyniósł swoją gitarę i powiedział, że zamiast rozpaczać nad utraconym snem leżąc w łóżku, lepiej spróbować zająć się czymś innym. Chłopak niechętnie na to zareagował, ale kiedy kolega wyszedł, wziął gitarę i próbował coś zagrać. Nie miał entuzjazmu ani chęci do zabawy. Następnego dnia po przebudzeniu spojrzał na miejsce, gdzie była gitara. Wziął go i ponownie spróbował zagrać. Z dnia na dzień rosło jego zainteresowanie muzyką. Nauczył się wielu piosenek, az czasem sam zaczął je komponować. Tym chłopcem był Julio Iglesias, hiszpański piosenkarz i autor tekstów, który sprzedał ponad 300 milionów nagrań na całym świecie. Julio Iglesias jako dziecko miał talent do piłki nożnej, ale swoją pasję odkrył na zupełnie innym polu. Mimo przeszkód był konsekwentny i nie poddawał się.
Ta historia jest doskonałym przykładem tego, jak wytrwałość i konsekwencja w dążeniu do celu to czynniki, które prowadzą do upragnionego sukcesu. Droga na szczyt jest długa i trudna, powie to każdy, kto się na niej znajdzie.
