Z biegiem czasu wiele terminów technicznych przenika z mowy fachowej do mowy potocznej. W szczególności dotyczy to definicji psychiatrycznych. Na przykład ostatnio modne stało się używanie terminu „socjopata” do opisu jednostki.
Początkowo socjopatami definiowano osoby, u których zdiagnozowano dyssocjalne zaburzenie osobowości – zaburzenie psychiczne charakteryzujące się zwiększoną agresją połączoną z odrzuceniem reguł społecznych. Ponadto osoby z takim odchyleniem z reguły mają problemy z tworzeniem różnego rodzaju przywiązań: przyjaznych, romantycznych, rodzinnych.
Pojęcie socjopatii w psychiatrii
Z medycznego punktu widzenia socjopatia jest jedną z form patologii psychicznej: psychopatią. Musisz zrozumieć, że w tym przypadku nie mówimy o kaprysie lub złym wychowaniu, ale o prawdziwej chorobie psychicznej, w wyniku której jednostka tworzy błędne wyobrażenie o relacjach między ludźmi. Ponieważ socjopaci nie są w stanie pojąć ukrytych motywów ludzkich przywiązań, wierzą, że jedyną sensowną formą relacji jest manipulacja innymi w celu osiągnięcia ich celów. Tacy ludzie są zwykle samolubni, zaabsorbowani własnymi interesami i łatwo ignorują moralność publiczną, jeśli jej normy kolidują z ich planami. Ponadto są podejrzliwi wobec prób zbliżenia się do nich innych, wierząc, że po prostu chcą być wykorzystani.
W szerszym znaczeniu socjopata to osoba, która doświadcza uprzedzeń wobec większości członków społeczeństwa, norm społecznych i stereotypów i nie waha się wyrazić tego uprzedzenia. Z reguły takie osoby są raczej nietowarzyskie, wycofane i często agresywne.
Socjopatia i mizantropia
Bardzo często socjopatię myli się z mizantropią, czyli z wrogością wobec całej ludzkości. Rzeczywiście, zewnętrzne przejawy socjopatii i mizantropii są podobne, ale nie wolno nam zapominać, że socjopatia to zaburzenie psychiczne, a mizantropia to tylko system poglądów na świat i ludzi. Ponadto istotna różnica między tymi pojęciami polega na tym, że socjopatów przede wszystkim cechuje sprzeciw wobec społeczeństwa i jego praw, podczas gdy mizantropów jedynie sprzeciw wobec reszty ludzkości.
Wreszcie, socjopaci nie są zdolni do wszelkiego rodzaju przywiązań, podczas gdy mizantropy w zasadzie mogą być przyjaciółmi i zakochiwać się. Inną rzeczą jest to, że stawiają dość wysokie wymagania tym ludziom, których są gotowi przyznać do „wewnętrznego kręgu” komunikacji, tak często mizantropy, jak socjopaci, są samotni.
