Najważniejszą ludzką potrzebą jest szacunek dla samego siebie, zrozumienie, że nie jest gorszy od innych i wiara w swoją wewnętrzną siłę.
Ta potrzeba nie zawsze jest rozumiana przez naszych bliskich. Często zdarza się, że głowa rodziny próbuje tłumić swoich bliskich, a nawet ich upokarzać. W wyniku takiej postawy - niechęć żony i dzieci. Z kolei żona ma również wymagania wobec męża, a jeśli nie są one spełnione, uruchamia się efekt niespełnionych oczekiwań, czego efektem będzie znów niechęć.
Na relacje między bliskimi i sytuację w rodzinie składają się drobiazgi, od drobnych wydarzeń: wspólne sprawy, święta, a także kłótnie i konflikty. Jeśli negatywność nie zostanie usunięta, stres będzie się kumulował, co doprowadzi do poważnych problemów w relacjach między małżonkami.
Teraz to kobieta odpowiada głównie za stabilność relacji rodzinnych, musi więc przejąć inicjatywę we własne ręce i rozwiązać problemy rodzinne. Na początek warto zdecydować – dlaczego obraża mnie mój mąż? Na przykład, oto lista skarg jednej kobiety:
- nie zarabia pieniędzy (co oznacza, że nie stara się utrzymać rodziny)
- nie bierze udziału w wychowaniu dzieci (a więc ich nie lubi)
- mówi, że nie szanuje kobiet (co oznacza, że mnie nie szanuje)
Taka postawa wobec męża tworzy psychologiczną blokadę, która uniemożliwia jej komunikację z mężem – patrzy na niego jak na wroga. Bo w podświadomości mocno utkwiła myśl: „On mnie nie kocha, nie kocha dzieci. To znaczy, że jest złym człowiekiem”. Stopniowo obraz męża w oczach żony nabiera coraz bardziej złowrogich rysów, a po kolejnym skandalu jest tak silna uraza do męża, do życia, do siebie, że przynajmniej się zastrzeliła.
Nie można żyć ciągle w urazie, więc nadchodzi moment pojednania, na chwilę wszystko jest w porządku. Pozostaje jednak ślad urazy, a kolejne kłótnie doprowadzą do jeszcze silniejszych emocji. Jak przezwyciężyć ten stan? Nie jest to łatwe, zwłaszcza jeśli małżonkowie żyją od dłuższego czasu i stres się kumuluje. Ale jeśli chcesz, jest to możliwe.
Najskuteczniejszym sposobem przezwyciężenia urazy jest mówienie. Musisz powiedzieć sobie wszystko, co cię martwi, co cię uszczęśliwia, co boli i denerwuje. Według ustaleń psychologów rodzinnych małżonkowie, którzy mieszkają razem przez 20 lat, mogą w ogóle nie znać swoich potrzeb, po prostu dlatego, że o nich nie rozmawiają. Na przykład jako żona, która przez całe życie jadła skórki chleba, chociaż ich nie lubiła, ale oddała miąższ mężowi. I kochał skórkę, ale nie odważył się pozbawić żony ulubionego przysmaku i milczał. Przez całe życie nawet nie wymyślili takiego drobiazgu, co możemy powiedzieć o bardziej globalnych rzeczach …
A są rodziny, w których małżonkowie piszą do siebie listy. Czego nie mogą powiedzieć na głos, piszą jak list i dają temu, na kogo się obrażają. Znaleźli to, ponieważ chcieli jasności w związku i osiągnęli to. Pewna czcigodna para nadal wysyła wiadomości dźwiękowe do przyjaciela do przyjaciela, nagrywając je na starym magnetofonie. Mieszkali razem przez 40 lat.
Jeśli twoja rodzina nie dzieli się swoimi obawami, zacznij od pytania. Zapytaj, jak twój mąż radzi sobie w pracy. Nawet w przypadku odpowiedzi jednosylabowej drugiego i trzeciego dnia zapytaj ponownie. Praca zajmuje ważne miejsce w życiu mężczyzny, prędzej czy później zacznie mówić i zbliżycie się do siebie. Pamiętaj, aby zapamiętać to, co Ci powiedział, a następnym razem zapytaj o coś bardziej konkretnego na temat jego pracy, opowiedz nam o swojej – w ten sposób kontakt stanie się bliższy, a Ty zaczniesz lepiej rozumieć współmałżonka.
Psychologowie twierdzą, że każda kobieta powinna kształcić męża przez całe życie i nie obrażać się nim. Z pieszczotami, miłością, łagodnością kobieta zrobi znacznie więcej niż krzyki i łzy. Wypróbuj jedno bardzo skuteczne ćwiczenie, które pomoże ci zobaczyć siebie oczami męża - to usunie 50% urazy. Wyobraź sobie, że jesteś swoim mężem (lepiej zamknąć oczy). Tutaj wracasz do domu z pracy i spotyka cię żona. Jaki obraz jest teraz w twojej wyobraźni? Jak widzisz siebie oczami męża? Co jest w tobie pozytywne, a co negatywne? Jak się poruszasz, mówisz, jaki masz stosunek do męża? Jak on na ciebie reaguje? (Ćwiczenie z książki Swietłany Peunowej „Mój dom jest moją fortecą”).
Wykonuj to ćwiczenie częściej, a dużo zrozumiesz w swojej relacji z mężem i będziesz mniej przez niego obrażany. Faktem jest, że przyczyny naszej urazy leżą znacznie głębiej, niż nam się wydaje. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć siebie w swoim ogólnym stosunku do życia. Być może wymagasz od męża zbyt wiele, ale on nie chce lub nie może ci tego dać i odpowiada agresją jak mężczyzna.
Zdecyduj o swoich wymaganiach i wyobraź sobie, że mąż będzie wymagał od Ciebie tego samego – czy Ci się spodoba? Każdy mężczyzna chce, aby jego rodzina była przytulna, ciepła i radosna. Kocha zarówno żonę, jak i dzieci, ale na swój sposób, jak mężczyzna i często nie wie, jak wyrazić swoją miłość. Spróbuj szczerze porozmawiać z mężem o swoich obawach. I bez względu na wynik, na pewno to doceni.
