Być może najtrudniejszym doświadczeniem w życiu człowieka jest smutek związany ze stratą. Tracąc kogoś bardzo bliskiego, ludzie czują, że sens życia jest teraz stracony. Radość znika, wewnątrz odczuwa się nieznośną dźwięczącą pustkę. Ale można przeżyć stratę. Powrócisz do życia, choć nie od razu.
Etapy doświadczania utraty straty
Ze wszystkich stworzeń zamieszkujących planetę tylko ludzie chowają swoich bliskich. Ma to szczególne znaczenie: wszyscy zmarli żyją w pamięci swoich bliskich. Etapy doświadczania bólu psychicznego można scharakteryzować następująco:
- szok i zaprzeczenie. Człowiek po prostu nie może uwierzyć w to, co się stało. To, co się dzieje, wydaje się nierealne. Mózg jest chroniony przez szok, aby cały ciężar doświadczenia nie spadł na człowieka z dnia na dzień. Wkrótce może pojawić się gniew, który jest wytwarzany po to, aby negatywne emocje miały ujście.
- niedowierzanie i poszukiwanie. Osoba wciąż nie może uwierzyć i szuka rozwiązania tej sytuacji. Wygląda na to, że gdy tylko skręcisz za róg, ten, którego zgubiłeś, spotka cię, jakby nic się nie stało. Utrzymuje się pewne poczucie nierzeczywistości wydarzeń. Zwykle ten etap następuje kilka dni po incydencie.
- ostry smutek. To najtrudniejszy etap, podczas którego często chcesz krzyczeć: „Pomóż mi przez smutek!” Ale faza ostrego żalu nie trwa dłużej niż 2-3 miesiące. Po nich emocje zaczynają opadać, ból utraty stopniowo maleje. To przełomowy moment w doświadczeniu.
- okresowy powrót doświadczeń. Na tym etapie osoba wydaje się być taka sama, ale od czasu do czasu przeżywa ostre doświadczenia, które nagle powracają, wciąż bardzo intensywne. Z biegiem czasu stają się mniej powszechne.
- uzupełnienie doświadczeń. Po chwili ostry ból ustępuje.
Chociaż ból wydaje się nie do zniesienia, należy przeżyć wszystkie etapy żałoby. Nie próbuj tłumić emocji, zaakceptuj fakt, że na tej drodze nie ma skrótów.
Jak przetrwać żal i nauczyć się żyć na nowo
Nie da się pominąć niektórych kroków doświadczania i nikt nie będzie w stanie odpowiedzieć na pytanie, jak nauczyć się nie martwić.
- bądź świadomy rzeczywistości. Porozmawiaj o tym, jak czujesz się z bliskimi lub z psychologiem. Prowadzić pamiętnik. Doświadczasz głębokich uczuć, to wielki stres dla psychiki. Musisz nauczyć się odpuszczać wszystko, co dzieje się w środku.
- nikt nie może podzielić się twoimi doświadczeniami, ale nie jesteś sam. Smutek przytrafia się każdemu człowiekowi na ziemi. Bez względu na to, jak silne są twoje emocje, możesz sobie z tym poradzić, jest to możliwe obciążenie dla osoby.
- nie siedź. Osoba, którą straciłeś, zajmowała ważną część twojego życia. Na jego miejscu utworzyła się pustka. Spróbuj wypełnić go czymś: ulubioną rzeczą, pracą, hobby, podróżami lub czymś innym.
- nie wycofuj się w siebie, komunikuj się z przyjaciółmi i rodziną. Pomimo tego, że czasami musisz być sam, nie możesz całkowicie odciąć się od komunikacji.
