Demencja starcza (demencja) jest chorobą postępującą i nieuleczalną. Jeśli jednak zauważysz oznaki tej patologii na czas i zwrócisz się do odpowiedniego specjalisty, możesz spowolnić rozwój choroby i poprawić jakość życia.
Stopniowo postępująca demencja, której towarzyszą liczne objawy, jest bardzo powszechną patologią. Demencja dotyka osoby starsze zarówno w dużych miastach, jak i na wsiach/miasteczkach. Pomimo tego, że nie ma absolutnego lekarstwa na to zaburzenie psychiczne, istnieją metody i specjalne leki, które pomagają dłużej utrzymać odpowiedni stan, nie pozwalają na szybki postęp choroby. Nie powinieneś próbować samodzielnie korygować stanu ani wykonywać leczenia domowego, to nie zadziała. Wręcz przeciwnie, może to tylko pogorszyć sytuację. Dlatego przy pierwszych podejrzeniach rozwoju demencji starczej należy skonsultować się z psychiatrą i neurologiem.
Niektóre typowe objawy demencji w starszym wieku
- Utrata pamięci, która pojawia się nagle, gwałtowne pogorszenie zdolności zapamiętywania nowych informacji. Typowa dla demencji starczej jest niemożność zapamiętania ostatnich wydarzeń.
- Nagłe wahania nastroju, ciągła apatia i zmęczenie, unikanie kontaktu z przyjaciółmi i rodziną, utrata zainteresowania pracą lub innymi zwykłymi czynnościami.
- Dezorientacja w przestrzeni i czasie. Brak możliwości określenia pory dnia, dnia tygodnia, pory roku, lokalizacji. Z reguły wraz z postępem patologii wielu nie pamięta, ile ma lat, jak się nazywają, w jakim mieście się znajdują, kto z nimi mieszka.
- Trudności w rozpoznaniu bliskich, zaburzenia wzrokowo-przestrzenne, niemożność określenia odległości do przedmiotu i jego przeznaczenia, odmowa czytania książek.
- Osłabienie aktywności mięśni, trudności z wyjściem na zewnątrz, wchodzenie po schodach, kąpiel.
- Stopniowa lub nagła zmiana nastroju. Drażliwość, niepokój, bezpodstawne oskarżenia, gwałtowne reakcje na drobne wydarzenia, odmowa kontaktu z bliskimi. Sygnały te już wskazują na początek nieodwracalnych procesów mózgowych.
- Niemożność zapamiętania nazwy używanego przedmiotu (kubek, łyżka, kuchenka, szczoteczka do zębów, lusterko itp.).
- Niewyraźne wyrażanie myśli, niemożność wyrażenia ich na piśmie. Brak osądu, logiki.
- Lekceważenie wyglądu i brak zainteresowania schludnym wyglądem.
- Ciągłe przesuwanie przedmiotów, a potem długie ich poszukiwanie. Książka może wylądować w lodówce, a talerz na półce. Oskarżenie o to krewnym i przyjaciołom.
