Nerwica to stan osoby, która od dłuższego czasu doświadcza stresujących sytuacji. Ta choroba może powodować poważne wyczerpanie i uszkodzenie układu nerwowego.
Objawy choroby można podzielić na trzy części: psychiczną (lęk, depresja, obsesyjne myśli) i emocjonalną (napięcie, zmienność nastroju, poczucie winy, zaburzoną samoocenę, lękliwość, niepewność, wstyd, problemy w komunikacji interpersonalnej) oraz fizyczną (sen zaburzenia seksualne, problemy seksualne, bolesne stany).
Impulsem do manifestacji nerwicy są stresujące sytuacje, wydarzenia życiowe, ważne zmiany w życiu. Prehistoria ewentualnej choroby i indywidualna struktura osobowości wraz z wydarzeniami życiowymi decydują o tym, czy dana osoba pozostanie zdrowa, czy rozwinie się nerwica. W tej walce rolę odgrywa wiele czynników: indywidualne doświadczenie życiowe, siła wewnętrzna, odporność organizmu, mechanizmy kompensacyjne, wiedza, siła osobowości, okoliczności społeczne, obecność lub brak wsparcia.
Obejmują one:
- Odziedziczone cechy:.
- Negatywny wpływ zewnętrzny:
- Cechy charakteru:
- Czynniki stresu:
- Czynniki konstytucyjne:
Od dawna dominujący pogląd, że wydarzenie, które kiedyś doświadczyliśmy w dzieciństwie, koniecznie doprowadzi do nerwicy w wieku dorosłym, jest dziś nie do utrzymania.
