Kiedy za Ciebie i Twoje uczucia odpowiadają inni – mama, tata, mąż, przyjaciele, sąsiad z góry, okoliczności, pogoda – nie masz wyboru. Żyjesz tak, jak chcą inni. I dobrze, gdy twoje życiowe preferencje i pragnienia pokrywają się z ich - sąsiad zaczyna ćwiczyć, gdy już nie śpisz, zawsze jest słonecznie, gdy wychodzisz na zewnątrz, mąż zachowuje się zgodnie z twoimi pomysłami bez zbędnych przypomnień. Ale jeśli nie?
Wpadniemy w złość, histerię, zażądamy, aby tak było. I to jest najlepszy przypadek. W najgorszym przypadku będziemy milczeć, bo…
- szkoda o coś prosić i żądać;
- obraża innych;
- nie możesz być nowicjuszem;
- co powiedzą ludzie;
- jeśli powiem o moich roszczeniach, zostanę odrzucony;
- Muszę być dobry.
Lista nie ma końca, dlaczego ludzie wolą milczeć i dusić swoje emocje i myśli. I ta cisza nie jest zmarnowana. Jak powiedział dziadek Freud: „Niestety stłumione emocje nie umierają. Zostali uciszeni. I nadal wpływają na osobę od środka”. A stąd nerwice.
Sprawę komplikuje fakt, że człowiek nie zawsze jest świadomy swoich uczuć i emocji. Mogę nie zdawać sobie sprawy z niektórych moich uczuć, będzie mi ciężko fizycznie i nie będę rozumiał z czego, odnosząc się do pogody czy skoku ciśnienia. Tak działa ukształtowana dawno temu obrona psychologiczna.
Na przykład dziecko we wczesnym dzieciństwie poprosiło rodzica, aby go przytulił, ale rodzic był nieswojo i bardzo ostro odmówił. Czego w tym momencie doświadczyło dziecko? Odrzucenie, upokorzenie, wstyd, oszołomienie. Ten epizod, powtórzony jeszcze kilka razy, na zawsze rani psychikę dziecka. Psychika to bardzo mądra rzecz. Aby dziecko nigdy więcej nie doświadczyło tych nieprzyjemnych uczuć, nigdy nie poprosi o troskę i miłość i w każdy możliwy sposób unika uczuć, które go traumatyzowały. A jeśli ich doświadcza, raczej nie będzie tego świadomy.
Sama sprawa zostanie zapomniana, usunięta z pamięci, ale ochrona zostanie już uruchomiona automatycznie. Na jego podkorze jest napisane: nie jestem godzien, zostanę odrzucony, lepiej o nic nie prosić, wstyd jest bardzo bolesny, nieprzyjemny, nie chcę go ponownie przeżywać.
Aby zrekompensować brak ludzkiego ciepła, jako opcję, po prostu zdewaluuje wszystkich, czyni ich niewartymi uwagi lub złem w jego wyobraźni i unika kontaktu. A w środku ten bardzo obrażony mały chłopiec będzie płakał przez całe życie.
Więc to jest to. Jak powstaje nerwica. Nerwica jest zawsze konfliktem intrapersonalnym, nieświadomym zderzeniem dwóch wiodących motywów. Ich walka tworzy napięcie, które z kolei narasta i szuka wyjścia poprzez psychikę i ciało, neurotyzując człowieka (ataki paniki, OCD, lęk, choroba).
Wróćmy do chłopca. Na swoim świadomym poziomie odrzuca wszystkich ludzi, ponieważ są źli i źli. Na nieświadomości – naprawdę pragnie miłości i akceptacji, ale boi się o to poprosić. Strach przed odrzuceniem jest znowu zbyt silny (potrzeba miłości i akceptacji jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka).
Walka toczy się pełną parą. A to dziecko ma już ponad 30 lat, jest samotne, cierpi na ataki paniki, VSD, OCD lub jakieś inne „wyczerpanie” z jego wewnętrznego konfliktu i w ogóle nie rozumie, co się dzieje. Chodzi do lekarzy, pije środki uspokajające, wszędzie widzi niebezpieczeństwo i boi się śmierci.
