Zaburzenia dysocjacyjne to dość rzadka choroba w psychiatrii. Czyni osobę niebezpieczną dla społeczeństwa. Głównymi przyczynami jego występowania są nadużycia i dziedziczność.
Zespół osobowości mnogiej lub zaburzenie dysocjacyjne występują rzadko. Wyraża się to w tym, że w człowieku mogą istnieć co najmniej dwie osobowości jednocześnie, a w większości przypadków więcej. Tacy ludzie są niebezpieczni dla społeczeństwa i przy najmniejszym podejrzeniu tej choroby muszą być hospitalizowani.
Głównym zagrożeniem jest to, że osoba zaczyna czuć się źle z samym sobą. Z biegiem czasu pseudo-osobowości zaczynają tłumić główną osobowość osoby, ma myśli samobójcze, nieumotywowaną agresję. Podczas „nieobecności” głównej osobowości jej pierwowzory mogą robić, co chcą, popełniając rozmaite przestępstwa. Ponadto mogą być różnej płci, wieku, rasy itp.
Główne objawy tego zaburzenia psychicznego to zaburzenia snu, zaniki pamięci, nagłe zmiany nastroju, utrata orientacji w przestrzeni, drgawki i agresywność.
Niestety ta choroba jest praktycznie nieuleczalna i osoba będzie musiała stale, w takim czy innym stopniu, być pod opieką lekarzy.
Główne przyczyny tego rodzaju zaburzeń to:
- doświadczenie przemocy w dzieciństwie;
- dziedziczność;
- okrutne traktowanie;
- uzależnienie chemiczne i psychologiczne.
Wszystko, dźwięk, znajoma rzecz lub sytuacja, może sprowokować „przełączenie” jednej osobowości na drugą. Przez okres leczenia należy unikać stresu i regularnie odwiedzać specjalistów.
