Psychologowie twierdzą, że takie problemy ludzi, jak np. otyłość, cukrzyca, różne fobie i depresja mają swoje źródło w głębokim dzieciństwie, z braku miłości, ponieważ kształtowanie się osobowości następuje w młodym wieku.
Niemowlę będąc w łonie matki uczy się już rozpoznawać i reagować na emocje matki, a co dopiero noworodka. Do normalnego kształtowania psychiki dziecko, podobnie jak powietrze, potrzebuje kontaktu dotykowego i emocjonalnego z matką. Brak miłości w dzieciństwie pociąga za sobą negatywne konsekwencje, na przykład rozwój deprywacji, choroba ta dotyka sieroty pozbawione macierzyńskiej miłości. Tacy ludzie rekompensują niechęć do przejadania się, może wystąpić zahamowanie rozwoju, brak zrozumienia, jak żyć w społeczeństwie i niemożność kontaktu z innymi.
Rodzina odgrywa ważną rolę w kształtowaniu dziecka jako osoby. Trzeba okazywać troskę, okazywać miłość, nie wahać się jak najwięcej przytulać i całować maluszka, tłumaczyć, co jest dobre, a co złe, chwalić nowe osiągnięcia i sukcesy rozwojowe, nie bój się rozpieszczać i zachęcać kochanie za dobre i słuszne działania.
Poczucie własnej wartości u dzieci kształtuje się w odniesieniu do reakcji behawioralnych w rodzinie. Ważne jest nie tylko werbalne wyjaśnienie o szacunku dla siebie nawzajem lub dla reszty rodziny, ale także w praktyce okazywanie troski i pomaganie innym. Jeśli dziecko widzi kłótnie i konflikty między rodzicami lub bliskimi, możesz zapomnieć o chwilach edukacyjnych. Puste wyjaśnienie nie będzie miało sensu. Często zdarza się, że często chore dzieci zmuszone są do ponownego przemyślenia relacji rodziców między sobą iw rodzinie jako całości. Dziecko stara się nadrobić brak uwagi i miłości dorosłych kosztem wrzodów, ponieważ w takim okresie niepokój i troska o najważniejszą i najdroższą osobę na świecie wzrasta kilkakrotnie niż zwykle.
Aby spróbować obejść się bez takich sytuacji, należy regularnie dawać dziecku miłość i ciepło w domu, aby uniknąć nabycia chorób przewlekłych i zaburzeń rozwojowych.
