Każdy może być sentymentalny. Nawet najbardziej brutalni w prawdziwym życiu. Sentymentalność to rodzaj wewnętrznego stanu umysłu, kiedy nieistotne wspomnienia lub to, co widzą, wpływają na uczucia danej osoby, a nie na jej umysł. Sentymentalność jest podobna do litości, ale w przeciwieństwie do niej jest natychmiastowa i ulotna. Sentymentalizm przejawia się podczas oglądania smutnych filmów, czytania książek, wspominania jakichkolwiek chwil z życia.
Instrukcje
Krok 1
Sentymentalność jest zawsze wyrażana jasno, emocjonalnie. Człowiek często nie może powstrzymać tych przejawów uczuć: guzek w gardle unosi się, łzy płyną nieustannie i zaczynają się szlochy.
Poczucie sentymentalizmu pojawia się, gdy człowiek wciela się w rolę bohatera filmu lub książki. Czuje to samo co on i stara się pomóc moralnie zmartwieniom.
Krok 2
Najczęściej kobiety są sentymentalne. W męskim ciele znajdują się hormony odpowiedzialne za wyrażanie uczuć i męski spokój. To właśnie te hormony nie pozwalają na ucieczkę bólu od wewnątrz. Jednak wraz z wiekiem ilość tych hormonów maleje, a mężczyźni stają się bardziej podatni na przejawy sentymentalizmu.
Krok 3
Nadmierny sentymentalizm często uniemożliwia ludziom życie. Dla wielu wstydem jest płakać publicznie i tym samym okazywać swoją słabość. Ale stale powstrzymując uczucia, człowiek gromadzi w sobie emocje. To jest obarczone chorobami serca lub chorobami psychicznymi. Dlatego nie powinieneś całkowicie pozbywać się sentymentalizmu, ale możesz spróbować zmniejszyć jego przejawy. Aby to zrobić, warto powtarzać proste ćwiczenia przez kilka tygodni.
Krok 4
W ciągu tych kilku tygodni wzbogacaj swoje słownictwo słowami, które reprezentują Twoje uczucia i doświadczenia. Używaj ich w swoim codziennym życiu. Pomoże ci to uwolnić część twoich emocji.
Krok 5
Kiedy dojeżdżasz do pracy metrem lub autobusem, przyjrzyj się bliżej ludziom. Spróbuj odgadnąć, co w tej chwili myślą, jak się czują.
Jest to to samo ćwiczenie, które możesz wykonywać w domu podczas wieczornego odpoczynku. Dużym plusem w domu jest to, że możesz zapytać swoich bliskich o ich przemyślenia i obawy. Są szanse, że zgadłeś, co myśleli.
Krok 6
Aby pozbyć się sentymentalizmu, wybierz pewną sytuację, w której nie możesz powstrzymać napływu uczuć. I w takich chwilach spróbuj doświadczyć wszystkich uczuć i emocji, które cię wypełniają. Te chwile pomogą Ci zrozumieć, jak reagujesz na określone momenty i zdecydować, kiedy będziesz w stanie się powstrzymać. Wykonując te ćwiczenia, nie wzbudzisz w sobie emocji. Po chwili możesz sam sprawdzić, czy potrafisz się powstrzymać. Po prostu obejrzyj smutny film, który kiedyś budził sentymenty. Jeśli ćwiczenia Ci nie pomogły, to warto zastanowić się, czy bycie osobą otwartą jest takie złe.
Krok 7
Jeśli sentymentalizm nie przeszkadza w twoim życiu, nie powinieneś się go pozbywać. Ludzie sentymentalni lepiej rozumieją znaczenie filmu czy książki, coraz bardziej martwią się o innych ludzi i zwierzęta, starają się im pomóc. W niektórych sytuacjach nie powinieneś ukrywać swoich uczuć, ponieważ otwartość zbliża ludzi. Musisz starać się kontrolować siebie w pracy i być tym, kim jesteś wśród przyjaciół i rodziny.
