Szczodrość jest przejawem wielkości Duszy, Duszy zdolnej pomieścić wiele. Po co starać się być hojnym? Następnie, że to jest cel naszej egzystencji - odnalezienie w sobie harmonii i piękna. Tylko w ten sposób będziemy w stanie zbudować raj na ziemi za naszego życia. Dla siebie i innych. Zaczynając od siebie.
Aby stać się hojnym, ważne jest, aby nauczyć się współczucia. Poprzez wiedzę o własnym cierpieniu uczymy się współczucia. Nie ma innego wyjścia. Współczucie zwiększa naszą wrażliwość, uszlachetnia nasze emocje. Cierpienie osobiste prowadzi do doświadczenia przebaczenia.
Przebaczenie to najtrudniejszy test. Ból, uraza, poczucie winy, złość i strach to główni przeciwnicy przebaczenia. Wszystko można wybaczyć, ale wymaga to zrozumienia tego, co się stało. Najłatwiej jest siedzieć po ciemku, rozkoszując się smutkiem. Wdrap się na górę i zacznij brodzić w ciemności z pochodnią trzymaną wysoko w dłoniach. To, co się dzieje, nie tylko się dzieje, za wszystkim, co się dzieje, kryje się znaczenie. Po prostu musisz to zauważyć.
Aby stać się wspaniałomyślnym, trzeba pamiętać. Pamięć kronik rodzinnych jest niezbędna, aby dostrzec związek między przyczynami i skutkami zdarzeń oraz zdobyć mądrość.
Aby stać się hojnym, należy nauczyć się poświęcać: własne interesy, dobro, dumę… Postrzegaj poświęcenie jako proces, który przynosi korzyści innym, a nie szkodzi sobie. To właśnie ta postawa wobec działań będzie solidnym fundamentem hojności. Pamiętaj: im więcej dajemy, tym więcej do nas wraca.
Służenie bliźniemu jest największym wyczynem w studiowaniu samego siebie.
Szczodrość jest niemożliwa bez świadomości swojej Duszy, bez prawdziwej miłości do siebie jako czegoś większego niż istota biologiczna.
