Przeanalizujmy w skrócie, w prostych słowach i na przykładach, dziewięć mechanizmów obrony psychologicznej według Freuda. Jakie mechanizmy obrony psychologicznej zidentyfikowali jego zwolennicy, ile w sumie istnieje psychologicznych mechanizmów obronnych danej osoby.
Po raz pierwszy psychoanalityk Zygmunt Freud użył koncepcji obrony psychologicznej (mentalnej) w książce „Nuropsychozy ochronne” (1894). Obecnie psychologia zna ponad 50 wariantów obrony psychologicznej, ale w teorii Freuda było ich tylko 9. Dosyć tekstów - przejdźmy do analizy. Opiszmy krótko i na przykładach główne mechanizmy obrony psychologicznej według Zygmunta Freuda.
wypieranie
Kiedy coś staje się dla człowieka zbyt wielkim szokiem, wydaje się, że o tym zapomina, a raczej to tłumi. Na poziomie świadomym naprawdę nie pamięta, ale na poziomie nieświadomym jest nadal przechowywany i okresowo daje się odczuć. Na przykład pojawia się w snach (oczywiście nie bezpośrednio, ale zawoalowany w obrazach), wychodzi przez przejęzyczenie i przejęzyczenie, prześlizguje się w żartach. Albo stłumione wspomnienie objawia się niewyjaśnionym psychicznym i / lub fizycznym dyskomfortem, który pojawia się, gdy dana osoba znajduje się w sytuacji, która wygląda jak traumatyczna i „zapomniana”.
Myśli, emocje, uczucia, wspomnienia, pragnienia podlegają represjom.
Przykład. Mężczyzna „zapomniał”, że kiedyś w dzieciństwie, w Nowy Rok, usłyszał słowa niechęci od swojej matki („lepiej w ogóle cię nie rodzić”), a teraz nienawidzi tego święta. Co roku 31 grudnia odczuwa niewytłumaczalną melancholię, złość i urazę, a on sam nie rozumie dlaczego. Odpisuje to na bezsensowność tego, co się dzieje, marnotrawstwo, głupotę itp. (tak odnosi się do święta).
Występ
To jest przeniesienie swoich „grzechów” na innych ludzi. Najprostszy i najbardziej znany mechanizm obronny. Człowiek nienawidzi w innych tego, czego sam w sobie nie akceptuje. Albo zabrania innym robienia tego, czego sam sobie zabrania (albo krytykuje innych, zawstydza ich za to, że mają czelność skosztować jego zakazanego owocu). Albo osoba przenosi na innych ludzi błędy tyranów ze swojej przeszłości.
Przedmiotem przekazu może być nie tylko jakaś jakość osobowości, ale także każda emocja, uczucie, myśl, pragnienie. Na przykład ci, którzy myślą o oszukiwaniu lub oszukują, często obwiniają o to innych.
Przykłady:
- Mężczyzna był otyły i schudł, ale psychicznie nadal widzi siebie jako pełnego i boi się znów stać się duży, przez co wykazuje agresję wobec wszystkich ludzi w ciele.
- Babcie na ławce krytykują Maszę za jej jasny wygląd i aktywność w życiu osobistym, ponieważ tęsknią za młodością, aktywnością i jasnym wyglądem.
- Kobieta, która została zdradzona przez mężczyznę, nie ufa już żadnemu z męskich przedstawicieli, dlatego wszystkim niesie grzech byłego kochanka.
Podstawienie
Jest to przekierowanie myśli, emocji, uczuć z jednego obiektu (niedostępnego) na inny (dostępny). Dlaczego musisz wymieniać jeden przedmiot na inny? Istnieje wiele opcji, na przykład nie jest fizycznie dostępny, jest fizycznie silniejszy lub wyższy status. Myślę, że na przykładach stanie się to jeszcze jaśniejsze.
Przykłady:
- Dziecko bite przez rodzica przełamuje agresję skierowaną w jego stronę na słabsze dziecko lub na zwierzę.
- Mężczyzna nie może być z dziewczyną, w której jest zakochany i zaczyna spotykać się z bardziej dostępną damą, ale ciągle ją z nią porównuje, stara się tak wyglądać, czasem nazywa ją fałszywym imieniem.
- Szef krzyknął na podwładnego, wrócił do domu i odszedł na żonę lub dzieci.
Racjonalizacja
To poszukiwanie logicznego wyjaśnienia, pretekstu do tego, co się wydarzyło.
Przykłady:
- Mężczyzna, który wciąż nie rozumie, dlaczego został pobity w dzieciństwie, uzasadnia to stwierdzeniem „Ale dorósł jako mężczyzna. Trochę mnie pobili, nadal musiałem”.
- Kobieta otrzymała od mężczyzny odmowę i, aby nie czuć się upokorzona, zaczyna szukać w nim wad. W rezultacie mówi sobie: „Cóż, dobrze, że nie wyszło. Bóg mnie uratował”.
Edukacja reaktywna
Osoba tłumi impuls, który uważa za wstydliwy, i przekształca go w działanie przeciwne.
Przykłady:
- Osoba, która często jest pociągana seksualnie, przedstawia się jako hipokryta i bojownik o moralność. Albo człowiek, który tłumi w sobie tendencje homoseksualne, staje się homofobem (nawiasem mówiąc, Freud wprowadził pojęcie ukrytego homoseksualizmu).
- Osoba przyzwyczajona do tłumienia w sobie agresji promuje pacyfizm i pokój na świecie.
Regresja
Jest to powrót do poprzedniego etapu rozwoju.
Przykłady:
- Zamiast spokojnie rozmawiać i rozwiązywać problem, osoba zaczyna krzyczeć, płakać lub obrażać przeciwnika (dziecinna reakcja).
- Dziecko w wieku przedszkolnym zaczyna ssać kciuk, mówić sylabami.
- Dorosła dziewczyna lub dorosły mężczyzna zachowuje się jak nastolatek.
Sublimacja
To przekształcenie zakazanych impulsów w społecznie akceptowalne formy aktywności.
Przykłady:
- Osoba łaknąca przemocy rzuca agresję w swoich książkach.
- Nadmiar energii seksualnej człowiek przekształca w sport lub kreatywność. Często negatywne uczucia (złość, zazdrość, uraza) stają się źródłem siły do samorozwoju.
Kreatywność to najlepsza opcja do sublimacji wszelkich uczuć i emocji
Negacja
Osoba przekonuje się, że nic się nie stało.
Przykłady:
- Osoba ignoruje objawy choroby i przekonuje się, że nie może mu się to przydarzyć.
- Alkoholik nawet nie zauważa objawów choroby i zaprzecza problemowi.
- Kobieta, która zauważyła swojego męża na ulicy po drugiej stronie, przekonuje się, że tak jej się wydawało (popełniła błąd).
Odszkodowanie
Jest to chęć pokonania wyimaginowanej lub rzeczywistej wady (częściej mówimy o wadach fizycznych). Albo ktoś próbuje ukryć wadę, osiągając wyżyny w czymś innym.
Przykład: chłopiec słaby fizycznie aktywnie rozwija się intelektualnie.
Później zwolennik Z. Freuda A. Adlera zidentyfikował podobny mechanizm obronny - hiperkompensację. Jest to nadmierne, bolesne pragnienie odniesienia sukcesu w biznesie, który jest utrudniony przez rzeczywistą lub wyimaginowaną wadę.
Przykład nadmiernej kompensacji: z natury słaby fizycznie chłopiec zaczyna uprawiać sport i staje się sportowcem, który wykorzystuje chemię do wzrostu mięśni.
Teraz wiesz, jakie typy mechanizmów obronnych psychiki istnieją według Z. Freuda. Później jego córka Anna Freud dodała do tej klasyfikacji jeszcze 3 mechanizmy obronne:
- Zwracanie się na siebie – Postrzeganie siebie w negatywny sposób, aby wyeliminować myśl, że ktoś inny jest traktowany niesprawiedliwie. Na przykład dziecku, które jest regularnie bite przez matkę, łatwiej jest zaakceptować myśl „Jestem zły, biją mnie za sprawę”, niż przynajmniej przyznać się do myśli „Mama mnie nie kocha. Ona jest zła”. Dziecko źle myśli o sobie i to niejako wybiela nieszczęsną matkę.
- Intelektualizacja to odejście od rozwiązywania osobistych problemów dnia codziennego w świat abstrakcyjnego rozumowania o tym, co wielkie. Na przykład o dzieciach głodujących w Afryce lub o obskurantyzmie rządu.
- Fantazjowanie - odejście od rzeczywistości do świata fantazji, oglądanie telewizji, czytanie książek itp. Zgadzasz się, że każdy z nas na pewno od czasu do czasu odwołuje się do tego mechanizmu?
A. Freud nakreśliła swoją wizję mechanizmów obronnych psychiki w książkach „Ego i mechanizmy obronne” (1936), „Psychologia ja i mechanizmy obronne” (1993). W przyszłości klasyfikację poszerzyła zarówno sama Anna, jak i zwolennicy Z. Freuda. Według różnych źródeł we współczesnej psychologii mechanizmy obronne Freuda obejmują od 15 do 23 mechanizmów obronnych.
