Wśród licznych form dewiacji i dewiacji behawioralnych, w tym w ludzkich zachowaniach seksualnych, nie ostatnie miejsce zajmuje jeden z rodzajów fetyszyzmu seksualnego - ekshibicjonizm.
Ekshibicjonizm to jedna z form zachowań dewiacyjnych, charakteryzująca się chęcią pokazania swoich genitaliów w niewłaściwym miejscu i sytuacji. Dysfunkcji seksualnych nie należy mylić ze zdrowymi, intymnymi relacjami między mężczyzną a kobietą, którzy mogą odkrywać się nawzajem na osobności i pokazywać sobie nawzajem, co tylko chcą. Z reguły przejawy ekshibicjonizmu są najczęstsze u mężczyzn z oczywistego powodu. Otaczający nas ludzie z przerażeniem reagują na mężczyznę pokazującego swoje genitalia. A jeśli robi to kobieta, to całkiem naturalne jest, że wywoła u mężczyzny pożądanie seksualne, a nie strach.
Przyczyny pojawienia się ekshibicjonizmu mają charakter społeczno-psychologiczny. Przede wszystkim jest to zwątpienie, strach przed komunikacją z płcią przeciwną. Ekshibicjonista to najprawdopodobniej osoba z niezaspokojoną potrzebą miłości, niezadowolona z siebie. Odsłonięcie genitaliów jest dla takich osób sposobem na autoafirmację.
Czy bać się ekshibicjonistów? W większości przypadków nie. Głównym celem ekshibicjonisty jest wywołanie strachu. Ekshibicjonizm dzieli się na dwa typy: sadystyczny i masochistyczny. W pierwszym przypadku pacjentowi sprawia przyjemność straszenie ofiary. W drugim przypadku czerpie przyjemność z własnego wstydu. W każdym razie ekshibicjonista raczej nie zaatakuje ofiary. Wystarczy reakcja emocjonalna, aby poczuł się usatysfakcjonowany. Najłatwiejszym sposobem uchronienia się przed ekshibicjonistą jest zignorowanie go i przejście obok. Wtedy nie otrzyma wsparcia emocjonalnego i jest mało prawdopodobne, aby działał dalej.
Ekshibicjonizm jest uważany za chorobę, ale nie ma lekarstwa jako takiego. Aby wyeliminować tę dolegliwość, uciekają się do sesji psychoterapeutycznych.
