Są ludzie, którzy wierzą, że sukces i szczęście w życiu można osiągnąć tylko wtedy, gdy dane zewnętrzne spełniają wszystkie ogólnie przyjęte standardy, nie mają wad, wad i niedociągnięć. Tacy ludzie wydają dużo pieniędzy na operacje, niekończące się korekty twarzy i ciała i stopniowo uzależniają się od nich.
Dysmorfofobia to zaburzenie psychiczne, które wiąże się z ciągłym zaabsorbowaniem ich danymi zewnętrznymi i strukturalnymi cechami ciała. Młodzież jest najbardziej podatna na tę chorobę, zwłaszcza w okresie dojrzewania, kiedy spędza dużo czasu przed lustrem i nieustannie szuka w sobie wad. Jednak często występuje również u osób dość dojrzałych.
Dysmorfofobia i chirurgia plastyczna
Dysmorfofobia rozwija się właśnie u tych osób, które wierzą, że nie odpowiadają ideałowi. Uzależnienie od chirurgii plastycznej staje się rodzajem leku dla tych, którzy wierzą, że żadna korekta ich wyglądu nie doprowadzi do pożądanego rezultatu.
Nie każda osoba jest zadowolona z danych naturalnych. Ktoś jest niezadowolony z figury, ktoś z twarzy, dla kogoś nos jest za duży lub za mały, uszy nie mają kształtu, klatka piersiowa nie jest tego samego rozmiaru i wiele innych „nie to”. To właśnie te osoby najczęściej stają się klientami klinik chirurgii plastycznej i gabinetów kosmetycznych.
Eksperci uważają, że przed podjęciem tak istotnego kroku i pójściem pod nóż chirurga plastycznego warto udać się do psychologa lub psychoterapeuty. Nie zawsze możliwe jest rozwiązanie Twoich problemów poprzez poprawienie danych zewnętrznych. Dziś wiele operacji czy zabiegów kosmetycznych jest dostępnych dla bardzo wielu, ale nie każdy myśli o konsekwencjach, do których może prowadzić pragnienie bycia „doskonałym i idealnym”.
Wśród specjalistów zajmujących się chirurgią plastyczną panuje opinia, że nie warto kontaktować się z osobami cierpiącymi na dysmorfię ciała. Po operacji większość z tych klientów nadal będzie niezadowolona ze swojego wyglądu, co oznacza, że wszelkie prace są z góry skazane na niepowodzenie. Po jednej operacji następuje kolejna, więc może trwać w nieskończoność.
Objawy zaburzenia dysmorficznego ciała
- Bardzo niska samoocena i brak szacunku do samego siebie.
- Dla innych „wada”, którą człowiek widzi w sobie, jest niewidoczna.
- Ciągła koncentracja na sobie i swoim wyglądzie, ze szkodą dla wszystkich innych spraw.
- Oglądanie siebie w lustrze przy każdej okazji lub odwrotnie, całkowita niechęć do patrzenia na siebie.
- Problemy z komunikacją z przyjaciółmi i rodziną lub unikanie komunikacji.
- Strach przed pojawieniem się w miejscu publicznym lub na ulicy.
- Całkowita odmowa robienia zdjęć.
- Obsesyjne myśli o swojej niedoskonałości, aż po myśli samobójcze.
Jeśli dana osoba odkryje co najmniej kilka oznak początkowego zaburzenia psychicznego, należy zwrócić się o pomoc do specjalisty. I dopiero wtedy podejmij decyzję o zabiegu lub jakiejkolwiek korekcie wyglądu.
Jeśli masz ochotę rozpocząć „nowe życie”, a do tego chcesz zmienić nie tylko fryzurę, ale także twarz i ciało, najpierw upewnij się, że nie jest to związane z problemami psychologicznymi, wewnętrznymi lub traumą, które nie mogą być rozwiązany za pomocą operacji.
Jeśli jednak podjąłeś decyzję, wykonałeś kluczowy krok i wykonałeś operację, pamiętaj, że zewnętrzna transformacja nie zmieni wewnętrznego świata. „Doskonały” wygląd czy świetna figura nie pomogą Ci nabrać pewności siebie, poprawić samooceny, zdobyć wymarzonej pracy czy wzbogacić się. Jeśli w twojej duszy nie ma spokoju, dane zewnętrzne nie uszczęśliwią cię. Dlatego zanim poprawisz się na zewnątrz, zastanów się, co dzieje się w tobie. A może, po rozwiązaniu problemów wewnętrznych, nie będziesz musiał iść pod nóż chirurga.
