W książce „Siła woli nie działa” autor pisze o tym, dlaczego osiągnięcie celów nie jest łatwe, jeśli pracujesz tylko nad sobą, walczysz ze słabościami i hartujesz swój charakter. Proponuje poszerzenie spojrzenia na problem „ja i celu” poprzez dodanie pojęcia „środowiska, w którym działasz”.
Benjamin Hardy wyjaśnia, że większość ludzi jest skazana na porażkę lub częściowy sukces, który nie spełnia ambicji i roszczeń. Powodem jest to, że wspomniana większość myśli w duchu postaw z psychologii minionej czy przedwiecznej psychologii, kiedy wiodącą rolę przypisywano cechom osobistym, osobistej wytrwałości, pracy nad sobą, charakterem, swoim nastrojem, swoją wizją… Ten indywidualizm, nieodłączny od zachodniej myśli psychologicznej, rodzi zalecenia dotyczące ciemności i książki o tytułach takich jak „Jak wzmocnić siłę woli”, których czytelnicy nie mają w przybliżeniu żadnego konkretnego wyniku.
Autor proponuje wykorzystać środowisko, w którym znajdują się ludzie, delegować na nie obowiązki przymusu do pracy, aby ludzie nie musieli nawet o tym myśleć (używa freudowskiego terminu „nieświadomość”). Mówi o tworzeniu stymulującego środowiska, w którym człowiek nie ma wyboru „mogę kopać, nie mogę kopać”, ponieważ takie środowisko nie oznacza bezczynności ani powolnego postępu.
Chodzi o to, że człowiek nie opiera się już na cechach osobistych, ale stawia się w takich warunkach, w których ma prawo lub jest całkowicie pozbawiony możliwości emanowania słabością, lenistwem, brakiem skupienia, nie może być rozpraszany przez śmieszne zdjęcia, zwlekać.
Takie środowisko tworzy m.in. m.in.:
- wysoka inwestycja;
- presja społeczeństwa;
- nowość.
Wysokie inwestycje mają miejsce wtedy, gdy np. osoba zapłaciła z góry za określoną usługę, a teraz nie może przegapić, powiedzmy, webinaru. Nigdy nie zapomni, zrobi notatkę w kalendarzu, uruchomi alarm, ustawi przypomnienie. Osoba wie na przykład, że jeśli natknie się na darmowy materiał, to przez całe miesiące leży niewidziana. A jeśli ktoś chce się rozwijać, nabyć nową umiejętność, rozwiązać problem i zainwestować w niego własnymi pieniędzmi i czasem, uważa to za wartościowe i odpowiednio podejmie wysiłek, aby uzyskać to, czego chce.
Presja społeczna była szeroko stosowana na przykład przez Majakowskiego. Kiedy opublikował artykuł „Co piszesz?”, wspomniał o kilku pracach, których jeszcze nie napisał. Majakowski miał wielu czytelników, wszyscy otrzymali egzemplarz gazety z tym artykułem i zobaczyli, że wkrótce takich a takich prac na taki a taki temat należy się spodziewać po poecie. W związku z tym te oczekiwania nie pozwalały autorowi odpocząć, odłożyć rzeczy na później, pozwolić sobie na odpoczynek i tak dalej, aby sprostać oczekiwaniom i nie być napiętnowanym jako gadanina, musiał ciężko pracować.
Kolejny przykład presji społecznej - gdy pisarz Jurij Nikitin przeszedł na dietę, powiadomił wszystkich na swojej stronie internetowej (ma najczęściej odwiedzaną rosyjskojęzyczną stronę poświęconą science fiction), że do takiego a takiego terminu będzie tyle ważyć, na konkretną datę i godzinę zaplanowano publiczne zebranie osób, które chciały zabrać ze sobą wagę. Na stronie zawsze byli tacy, którzy lubili wtykać Nikitina w jego błędy, wielu z nich spodziewało się, że nie będą w stanie schudnąć w tak krótkim czasie, a taka presja społeczna (zwłaszcza ze strony nieżyczliwych) pobudziła autora i nie pozwalał mu biegać w nocy do lodówki.
Nowość jest tu rozumiana w takim sensie, w jakim ujął to Napoleon Hill: „Dobry potrząśnięcie często pomaga mózgowi, który ulega atrofii pod wpływem nawyków”. Na przykład osoba pracuje i zarabia mniej więcej tyle, ile wydaje. Chcę więcej, ale leniwy. Jeśli taka osoba opuści swoje dotychczasowe miejsce pracy, będzie musiała bardzo szybko poszukać nowego, bo nie ma oszczędności, ale przychodzą rachunki. Nowa praca będzie wymagała pełnego włączenia się w proces, bo nie tylko nowa praca, ale także zespół, miejsce pracy, a to jest nowa droga… Tak więc człowiek się angażuje i pracuje (przynajmniej dla niektórych czas) lepiej niż zwykle.
Morał tej książki jest taki, że król jest ustanawiany przez orszak, a jeśli chcesz osiągnąć wysokie cele, nie można tego osiągnąć na paliwie osobistych cech, musisz umieścić się w środowisku, w którym nie będziesz miał wyboru.
Niech to zabrzmi jak najbardziej wbrew przekonaniu naszych czasów, że człowiek zawsze powinien mieć wybór.
