Schizofrenia to dość tajemnicza i trudna do wyjaśnienia choroba. Człowiek niejako istnieje w swojej osobistej rzeczywistości, która wciąga coraz głębiej i dosłownie zamienia życie w sen. Do tej pory trwa debata na temat podziału na patologię i ekscentryczność myślenia.
Schizofrenia jest przewlekłym i ciężkim zaburzeniem psychicznym, które często prowadzi do niepełnosprawności. Psychiatrzy nie potrafią do tej pory ustalić prawdziwej przyczyny tej choroby, pomimo wieloletnich badań. Wiodącą rolę odgrywa predyspozycja dziedziczna. Uraz głowy, uraz psychiczny i przebyte choroby mają drugorzędne znaczenie, działając jako aktywator procesu psychopatologicznego. Schizofrenia charakteryzuje się stopniowo narastającymi zmianami myślenia i percepcji, mowy i aktywności społecznej, motywacji i uczuć. Najczęściej choroba występuje w wieku 15-25 lat i ma pewien postępujący przebieg. Schizofrenik jest niejako po drugiej stronie dobra i zła, zmieniając reguły gry w życiu. Unika komunikowania się z ludźmi, woli rozmawiać ze sobą, znaczenia słów zmieniają się arbitralnie. Dziwaczność pacjenta bardzo często powoduje m.in. irytację. Potrafi wesoło śmiać się, gdy dowiaduje się o śmierci ukochanej osoby. Czasami pacjenci lekkomyślnie ryzykują życiem, odmawiając picia i jedzenia, a aktywność seksualna jest prawie niezauważalna, a czasami nieodpowiednia. Również schizofrenicy mają zaburzoną aktywność ruchową, dziwne działania i obsesyjne gesty, może w nim występować otępienie katatoniczne (czyli znajdowanie osoby przez długi czas w stanie bezruchu i w nienaturalnej postawie). Niepowtarzalne idee urojeniowe są nieodłącznym atrybutem chorego na schizofrenię, może to być temat fizycznego prześladowania, śmiertelnej choroby, misji specjalnej czy końca świata. Najbardziej charakterystycznym i interesującym objawem tej choroby jest zniekształcenie postrzegania rzeczywistości. Pacjent może rzeczywiście czuć, że jego usta są na brzuchu lub kości są zbyt lekkie. Patrząc na siebie z zewnątrz, schizofrenik może postrzegać swoją osobę jako biomaszynę lub identyfikować się z dywanem i krzyczeć z bólu, gdy zostaje znokautowany. W percepcji pacjenta pojawiają się postacie, których nikt inny nie widzi: anioły, demony czy dziwaczne zwierzęta. Pierwotną diagnozę i dalsze leczenie choroby przeprowadza psychiatra. Bardzo często do badania pacjenta konieczna jest hospitalizacja na oddziale psychiatrycznym. Diagnozę potwierdzającą stawia się, gdy schizofrenia trwa co najmniej sześć miesięcy. Jeśli ktoś z Twojej rodziny lub znajomych cierpi na tę chorobę, nie odpychaj go, pamiętaj, że zmiany osobowości i charakteru są tylko przejawem choroby. Staraj się przestrzegać regularności przyjmowania leków przepisanych przez lekarza. Zmiana dawki lub nieautoryzowane wycofanie leków może prowadzić do pogorszenia stanu.
