Przestępczość jest przejawem dewiacyjnego zachowania. Ma to tragiczne konsekwencje zarówno dla społeczeństwa jako całości, jak i dla jego poszczególnych członków. W działalność przestępczą zaangażowany jest pewien kontyngent osób, dla których przestępstwo prawa jest środkiem utrzymania. Poniżej znajduje się charakterystyka podmiotów popełniających czyny przestępcze, a także ich cechy wyróżniające.
1. Ograniczone potrzeby i zainteresowania
Osoby, które nie chcą się rozwijać, odmawiają prawidłowego ułożenia życia, doświadczają stanu „wycofania” z powodu własnych ograniczeń. Tacy ludzie nie wchodzą w pełni w interakcje ze społeczeństwem, na różne sposoby naruszają porządek publiczny i odbiegają od ogólnie przyjętych zachowań.
2. Zniekształcony pogląd na wartości moralne
Często przestępcy ponownie zastanawiają się nad swoim doświadczeniem życiowym, normami społecznymi, które wcześniej przyswoili. Wielu z nich ma subiektywną świadomość zgodności własnego zachowania z normami prawnymi. W rezultacie osoba tworzy zniekształcone wyobrażenie o swoich działaniach.
3. Brak poczucia odpowiedzialności społecznej
Osoba nie odczuwa własnej ingerencji w przestrzeń społeczną, nie rozumie, jakie szkody może wyrządzić społeczeństwu. Sankcje, jakie społeczeństwo nakłada na przestępców, są przez nich postrzegane negatywnie. Niektórzy przestępcy otwarcie skarżą się na publiczne komentarze.
4. Niestabilność organizacji psychologicznej
Zachowanie naruszające prawa i normy społeczne opiera się na innym systemie wartości, odmiennym od tego, który jest przewidziany w prawie.. Deformacja osobowości jest konsekwencją jej nieprawidłowego rozwoju.
5. Brak samokontroli
Praktycznie nie ma kontroli wewnętrznej dla przestępców. Mają subiektywną świadomość własnego zachowania. W konsekwencji przestępcy nie są w stanie samodzielnie regulować swojego zachowania, co prowadzi do emanujących z nich nielegalnych działań.
