Schizofrenia jest jedną z najczęstszych chorób psychicznych. Jednocześnie cierpią myślenie, sfera emocjonalna, percepcja. Znika motywacja i zainteresowanie nowościami, chęć komunikowania się z ludźmi. Obserwuje się urojenia i halucynacje.
Myślenie, mowa i zaburzenia emocjonalne w schizofrenii
Schizofrenia jako choroba psychiczna obejmuje wiele objawów, które nie są spowodowane żadnymi uszkodzeniami organicznymi. Inteligencja też nie cierpi. Głównym zaburzeniem myśli jest majaczenie. Delirium ma zazwyczaj konkretną treść, koncentruje się wokół określonego tematu. Pacjentowi wydaje się, że jest ścigany lub kontrolowany przez jakieś siły. Często pojawiają się idee grzeszności, choroby, osobistej wielkości lub odwrotnie, nieistotności i wrażliwości. Im bardziej choroba postępuje, tym bardziej pacjent jest pewny swoich pomysłów.
Zaburzenia myślenia obejmują również wrażenie przekazywania myśli innym ludziom, wkładanie myśli innych ludzi do głowy przez jakieś siły z zewnątrz. Proces uogólniania jest zniekształcony, pacjent nie może wyróżnić najważniejszej rzeczy i stale trzyma się nieistotnych znaków. Zauważono rozumowanie - długie pretensjonalne rozumowanie z nieistotnych powodów. Badani dla pacjentów ze schizofrenią są niejednoznaczni, ponieważ ich osądy przebiegają jednocześnie w kilku kierunkach. Cierpi również celowość myślenia, przez co staje się ona bezproduktywna.
W schizofrenii występują zaburzenia mowy. Leksykon pacjentów staje się osobliwy, posługując się samodzielnie wymyślonymi formami słów. Mowa jest bez wyrazu, pacjent prawie nie zmienia intonacji, ma słabą mimikę. Istnieje tendencja do rymowania stwierdzeń. Zaburzenia emocjonalne w schizofrenii są bardzo wyraźne, przede wszystkim jest to ubóstwo emocji i chłód. Pacjent wygląda na zdystansowanego i słabo reaguje na stymulację. Z drugiej strony reakcja emocjonalna na bodźce związane z tematem urojeń może być przesadnie intensywna.
Zaburzenia osobowości i ruchu
Wśród zaburzeń osobowości odnotowuje się autyzm oraz zmiany w sferze potrzeb motywacyjnych. Autyzm charakteryzuje się zanikiem orientacji społecznej. Pacjent nie poszukuje komunikacji, nie kieruje się w swoim zachowaniu oceną innych osób. Krąg zainteresowań ulega zawężeniu, nic nie skłania do działania, wszystko co wcześniej interesujące traci sens. Nie ma ochoty nic robić, chociaż teoretycznie pacjent zna niezbędną procedurę. Znika emocjonalne przywiązanie do bliskich. Tylko chwile związane z treścią majaczenia mogą zmotywować do działania.
Istnieje postać schizofrenii, w której obserwuje się również zaburzenia ruchowe. Pacjent może popaść w osłupienie lub skrajne podniecenie ruchowe. Kategorycznie nie chce wydostać się z odrętwienia, trzymając dziwaczną, a nawet niewygodną pozę. Podekscytowany pacjent porusza się szybko, krzyczy i może każdemu zaszkodzić.
