Istnieje wiele mitów na temat takiej choroby jak schizofrenia. Ta choroba psychiczna wciąż nie jest w pełni zrozumiała. Wśród ogromnego przepływu informacji jest kilka interesujących faktów, które odnoszą się do tej patologii psychicznej.
Osoby ze schizofrenią rzadko są agresywne. Często schizofrenik jest osobą cichą i powściągliwą, która większość czasu spędza w swoim świecie, w swoich patologicznych fantazjach. Nawet przy zaostrzeniu się stanu, nie każdy pacjent z tą chorobą psychiczną chwyci za nóż lub spróbuje zranić osobę, która przypadkowo stanie mu na drodze. Osoby w stanie psychozy alkoholowej są znacznie bardziej gwałtowne. Z reguły niewłaściwe zachowanie u schizofreników wywołuje halucynacje; wiele zależy od temperamentu człowieka i szalonych pomysłów, które wypełniają jego umysł.
Schizofrenii nie zawsze towarzyszą głosy lub halucynacje wzrokowe, iluzje. Bardzo często choroba może przebiegać bez obfitości produktów chorobowych. Produkty są bezpośrednio nazywane halucynacjami wzrokowymi, dotykowymi, słuchowymi, urojeniami i tak dalej. Jeśli ktoś ma halucynacje, nie jest to argumentem za natychmiastowym werdyktem, że cierpi na schizofrenię.
Osoby ze schizofrenią nie są pozbawione emocji. Z zewnątrz można odnieść wrażenie, że schizofrenik jest osobą niewrażliwą. To jednak tylko maska i zniekształcony widok. W rzeczywistości schizofrenicy zazwyczaj doświadczają wielu różnych emocji, charakteryzują się ambiwalencją. Ale bardzo często tacy ludzie po prostu nie są w stanie odróżnić od siebie prawdziwych i fałszywych uczuć, opisać tego, co czują.
Schizofrenię można podejrzewać patrząc. Faktem jest, że osobom z tym zaburzeniem psychicznym bardzo trudno jest skupić wzrok. Najczęściej oczy schizofrenika biegną szybko, samo spojrzenie wygląda na niespokojne, roztargnione, nieadekwatne. Jeśli pacjent patrzy na swojego rozmówcę, może mieć wrażenie, że wzrok pacjenta jest skierowany gdzieś przez niego.
Charakterystyczne dla schizofrenii są długie remisje. Remisja obejmuje epizod w życiu człowieka, w którym choroba psychiczna nie daje się odczuć… Najczęściej pacjenci są zabierani do remisji za pomocą leków i psychoterapii wspomagającej. Zdarzają się przypadki, gdy epizod schizofreniczny był obecny w życiu danej osoby tylko raz, ale status pacjenta nadal jest mu przypisany. Schizofrenia nie oznacza jednak całkowitej niepełnosprawności.
Schizofrenia i zaburzenie osobowości mnogiej nie są pojęciami identycznymi. W schizofrenii niezwykle rzadko występują objawy typowe dla rozdwojonej osobowości. Kiedy dana osoba twierdzi, że ma mnogie zaburzenie / zaburzenie osobowości, może to być powodem podejrzenia rozwoju dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości (zaburzenia osobowości mnogiej).
Schizofrenia to młoda choroba. Zazwyczaj pierwsze poważne zaostrzenie psychozy występuje między 18 a 25 rokiem życia, chociaż objawy podstawowe i zmiany behawioralne były zwykle obserwowane od pewnego czasu. Istnieją jednak formy choroby, w których stan szybko się pogarsza nawet w dzieciństwie. W tej chwili diagnoza „schizofrenii dziecięcej” nie jest rzadkością. Naukowcy zwracają również uwagę, że większe ryzyko zachorowania obserwuje się u bliźniąt i bliźniąt, a także u dzieci, u których jedno z rodziców lub ktoś z najbliższych ma podobną diagnozę.
Schizofrenicy i osoby twórcze mają ze sobą znacznie więcej wspólnego, niż mogłoby się początkowo wydawać. Faktem jest, że zgodnie z wynikami przeprowadzonych badań okazało się, że mózg zdrowej osoby twórczej i mózg schizofrenika równie niewłaściwie dystrybuują i kierują myśli. Naukowcy sugerują, że w obu przypadkach mózgowi brakuje ważnych receptorów, które byłyby odpowiedzialne za stereotypowe myślenie. Mówimy konkretnie o receptorach dopaminy, które mają bezpośredni związek ze wzgórzem.
Prawdziwa schizofrenia w jakiejkolwiek formie nie jest powszechną bolesną chorobą. W ostatnich latach diagnoza ta była stawiana częściej, ale w tej chwili tylko około 2% ludzi na świecie naprawdę choruje na schizofrenię. Mówimy jednak wyłącznie o zdiagnozowanych, odnotowanych przypadkach.
Schizofrenia to choroba, której nie można wyleczyć. Tak, pacjent z tą chorobą psychiczną może zostać doprowadzony do trwałej lub długotrwałej remisji. Tak, schizofrenia nie zawsze postępuje szybko i nie zawsze prowadzi do demencji, a następnie do śmierci. Tak, schizofrenik może żyć w miarę pełne życie, ale zawsze jest zmuszony do przyjmowania pewnych leków. Dawkowanie leków może się zmieniać w ciągu życia, niektóre leki mogą być zastępowane innymi, ale wsparcie medyczne jest potrzebne przez cały czas. W przeciwnym razie nawrót i szybki postęp choroby są bardzo duże. Schizofrenii nie da się całkowicie wyleczyć.
