Wiele osób od czasu do czasu zapada na depresję, przygnębienie, melancholię i inne stany, które często określa się mianem depresji. Jaka jest różnica między sezonowym depresją, stanem depresyjnym a depresją?
Co wskazuje na stan depresyjny?
Należy pamiętać, że depresja i stan depresyjny to nie to samo. Depresja, czyli smutek, może pojawić się w wyniku nieprzyjemnych wydarzeń lub jako reakcja na zmianę pór roku. Zwykle dzieje się to jesienią i zimą, kiedy brakuje naturalnego ciepła, naturalnych witamin znajdujących się w świeżych owocach i warzywach oraz naturalnego światła słonecznego. Depresja jest chorobą, zaburzeniem psychicznym, czasem dość ciężkim, wymagającym leczenia.
Stan depresyjny charakteryzuje się takimi objawami jak:
- Obniżony poziom witalności, utrata sił, utrata zainteresowania pracą lub nałogowym hobby, trudności z osobistą samoorganizacją życia i pracy, utrata samokontroli nad bieżącymi sprawami, niechęć do zrobienia czegoś, bierność.
- Ciągłe chroniczne zmęczenie, senność w sytuacjach wymagających stresu psychicznego, niemożność koncentracji.
- Ogólny letarg fizyczny, nieuzasadniony zły nastrój, niezadowolenie z otaczającej przestrzeni, irytacja z powodu ludzi i irytujących drobiazgów.
- Degradacja emocjonalna, apatia, obojętność, brak radości, nudne doznania podczas odbierania zwykłych codziennych przyjemności.
Z reguły stany depresyjne mają zawsze przyczyny nie tylko wewnętrzne, ale także zewnętrzne. Pojawiają się w wyniku nieprzyjemnych wydarzeń w życiu, przeciążenia emocjonalnego, katastrof życiowych, codziennego dyskomfortu, przygnębiającego otoczenia, trudnych relacji osobistych z bliskimi i innych niekomfortowych czynników. Czasem nie jest tak łatwo wyjść z tego stanu, ale tak jest zawsze możliwe. Trzeba tylko odpowiednio dbać o siebie, o swoją duszę. Możliwości jest tu wiele - od przeniesienia uwagi na ekscytujące hobby, aktualizacji garderoby, nawiązania nowych znajomości, ciekawych wycieczek w egzotyczne miejsca - po wizytę u psychologa lub chodzenie do kościoła, gdzie wiele osób znajduje możliwość uporządkowania swoich dusz.
O ile depresja może się deklarować niezależnie od sytuacji zewnętrznych – człowiek zaczyna tęsknić bez powodu, ma chroniczny zły nastrój, negatywny stosunek do wszystkiego, co go otacza, wrogość lub całkowite oderwanie od społeczeństwa. Negatywne przejawy mogą prowadzić do przemocy fizycznej lub prób samobójczych. Choroba wpędza człowieka w ślepy zaułek, zmuszając go do popełnienia śmiesznych, pozbawionych motywacji destrukcyjnych działań, które przynoszą destrukcyjne konsekwencje w jego życiu i życiu jego bliskich. Samoleczenie w takich przypadkach może zakończyć się katastrofalnie. Depresja zawsze wymaga pilnego leczenia i nadzoru specjalisty, psychiatry.
