Najważniejszym elementem interakcji społecznych jest komunikacja społeczna. Termin ten oznacza rodzaj komunikacji opartej na ukierunkowanym przekazywaniu informacji, która pozwala na interakcję społeczno-kulturową jednej lub więcej osób.
Proces komunikacji można podzielić na intrapersonalny, grupowy i interpersonalny. Struktura interakcji odgrywa ważną rolę w procesie komunikacji interpersonalnej ludzi. Kluczowymi elementami są tutaj nadawca informacji i jej odbiorca. Łańcuch wysyłania ma odrębne źródło danych i podmiot, który wysyła informację zwrotną. W tym przypadku źródłem informacji jest określona osoba, która potrafi zakodować informację i skomponować z niej komunikat.
Aby przekazać wiedzę, obiekt potrzebuje kanału komunikacji: książki, filmu, kanału werbalnego (rozmowy) itp. Możesz dowiedzieć się o otrzymaniu informacji do adresata bezpośrednio poprzez informację zwrotną. Podmiot komunikacji musi w jakiś sposób zareagować na przekaz, czy to reakcja werbalna, czy ruchy ciała.
Grupa to zbiór nieograniczonej liczby jednostek, które identyfikują się jako członkowie jednej społeczności, przestrzegając określonych zasad i norm, określonej kultury. Podejmowanie decyzji jest ważnym problemem takiej komunikacji. Zwykle misja ta spada na lidera grupy, ale jego proces identyfikacji jest niejednoznaczny. Ludzie są bardziej skłonni słuchać nieformalnego lidera grupy niż lidera oficjalnie mianowanego. Zjawisko to można łatwo wytłumaczyć. Każdy członek społeczeństwa tęskni za realizacją własnych interesów, a szefowie częściej wybierają sposób rozwiązania problemu z korzyścią dla siebie.
Proces komunikacji intrapersonalnej nie ma charakteru społecznego. Za pomocą swojej świadomości człowiek rozumie własne działania, podejmuje decyzje w różnych sytuacjach, zwraca uwagę na swoje miejsce w społeczeństwie, ale nie konsultuje się z nim. Cała ta aktywność odbywa się ściśle w wewnętrznym świecie jednostki. W ciągu życia jednostki kompetencje komunikacyjne mogą stać się ważnym nabyciem. To ona pozwala człowiekowi nie zatrzymywać w sobie doświadczeń, ale umieć kompetentnie dzielić się zrozumieniem sytuacji z innymi ludźmi.
Ich funkcje są podobne dla wszystkich trzech rodzajów komunikacji: informacyjnej, regulacyjnej, afektywnej. Pierwsza sugeruje, że dana osoba jest w ciągłym procesie pozyskiwania informacji. Druga funkcja sprawia, że komunikacja jest zorganizowanym i kontrolowanym procesem. Trzecia funkcja pozwala osobie wyjaśnić sobie lub pokazać innym swój osobisty stan emocjonalny.
