W mowie potocznej słowa „sumienie” używamy najczęściej, gdy nie jesteśmy zadowoleni z czyjegoś zachowania lub stosunku do siebie. To jego brak lub brak przyciąga naszą uwagę. Kiedy wymieniamy pozytywne cechy osoby, będziemy raczej używać takich pojęć, jak przyzwoitość, odpowiedzialność lub po prostu „dobry człowiek”. Zastanawiam się, dlaczego to się stało?
Instrukcje
Krok 1
Jeśli spróbujemy zrozumieć istotę tej cechy natury ludzkiej, to przede wszystkim odpowiedź nadejdzie na poziomie uczuć. W głębi duszy wszyscy ludzie rozumieją, o co chodzi, gdy słyszą od kogoś: „Całkowicie straciłem sumienie”. Ale kiedy opisujemy sumienie słowami, mimowolnie zaczynamy nazywać różne cechy ludzkiego zachowania.
Krok 2
Sumienie przejawia się przede wszystkim w umiejętności oceny działań, zarówno własnych, jak i cudzych, z punktu widzenia dobra i zła. To nie umysł jest odpowiedzialny za tę świadomość moralną, ale dusza człowieka. Ten, kto żyje na polecenie serca, ma więcej sumienia.
Krok 3
Według słownika wyjaśniającego V. I. Dahl, sumienie to „wrodzona prawda, o różnym stopniu rozwoju”. Okazuje się, że wszyscy przychodzimy na ten świat sumiennie, ale tylko pracujemy nad jego rozwojem, każdy na swój sposób. I chociaż jednostka ma własne poczucie prawdy, to sumienie jest wspólną miarą prawdy dla wszystkich ludzi.
Krok 4
Kiedy kogoś osądzamy, możemy powiedzieć, że się wstydzimy. Poczucie wstydu jest naszym wyznacznikiem zachowań moralnych w rodzinie i życiu publicznym. Zasady moralne wychowywane są od dzieciństwa, kultywowane w szkole. Niemniej jednak nie wszyscy w równym stopniu podążamy za głosem sumienia. Tak, a dla kogoś ten głos jest donośny i wyraźny, a dla drugiego zupełnie cichy.
Krok 5
Jest jeszcze jeden aspekt tej koncepcji. Odnosi się do wiary człowieka w Boga. Wyrażenie „wolność sumienia” oznacza brak ograniczeń w wyborze religii lub w zaprzeczeniu religii. W konsekwencji sumienie jest bezpośrednio związane z osobistą wolnością człowieka i jednocześnie jest odpowiedzialne za jego harmonijną egzystencję z innymi ludźmi.
Krok 6
Kiedy myślimy o sumieniu, rozumiemy, że jest to coś osobistego, bezpośrednio dotykającego duszy. Dlatego rzadko używamy tego słowa w opisie charakteru człowieka, co jest naturalne w obecnych czasach narastających konwencji w komunikacji między ludźmi.
Krok 7
Najwyraźniej właśnie dlatego, że obecność sumienia jest podstawowym warunkiem dobrych relacji z innymi, tak ostro reagujemy na bezwstydne zachowanie. I bierzemy jego obecność za pewnik. A jednak, zanim pospieszymy się z krytyczną oceną innej osoby, nie zaszkodziłoby nam częściej zaglądać do własnego magazynu duszy. Sprawdzenie, jak czyste jest nasze sumienie i jak często kierujemy się jego podszeptami.
