Gatunek biologiczny człowieka określany jest jako Homo sapiens – Homo sapiens. Ta definicja zakłada zdolność każdej osoby do myślenia i bycia świadomym. Ale ta umiejętność w dużej mierze zależy od wieku, w którym dana osoba jest.
Ezoterycy, psycholodzy i filozofowie, którzy często się ze sobą nie zgadzają, doszli do powszechnej opinii, że cykl życia człowieka, który wynosi średnio 70 lat, można podzielić na dwa główne etapy, a każdy z tych etapów na pięć cykli, z których każdy trwa 7 lat. Pierwszy etap to wiek od 0 do 35 lat, uważa się go za rosnący zgodnie ze stanem fizycznym osoby. Jest to etap młodości, w którym stopniowo ujawniają się fizyczne i umysłowe zdolności człowieka, jego potencjał życiowy.
W tym okresie świadomość człowieka jest skierowana na zewnątrz, a zadania, które sobie stawia, wiążą się przede wszystkim z jego funkcjami społecznymi. Głównymi celami osoby w tym okresie rozwoju świadomości są: edukacja, tworzenie rodziny, znalezienie dobrej pracy, budowanie kariery, uzyskanie statusu społecznego i zapewnienie dobrobytu materialnego. Osiągnięcie tych celów wymaga dużego wysiłku, dlatego w tym okresie ludzka świadomość jest raczej powierzchowna, pozbawiona głębokiego i silnego wewnętrznego przemyślenia. W wieku do 35 lat człowiek gromadzi głównie wiedzę, zdobywa doświadczenia życiowe, ale do tej pory przyjmuje je za pewnik, jeszcze nie usystematyzuje i unika głębokiej analizy.
Po 35 latach i do 70 lat, jeśli jako kryterium przyjmiemy kondycję fizyczną, zaczyna się etap zstępujący. Ale dla tych, którzy wiedzą, jak rozwijać swoje zdolności myślenia, to czas samoświadomości, określania wartości życiowych i ich stosunku do tego, co dzieje się wokół. Na zewnątrz człowiek nie staje się tak energiczny, młodzieńczy zapał i podniecenie staje się w nim coraz mniejsze, ale dla osoby myślącej nie jest to początek starości, ale nadejście mądrości. Życie daje człowiekowi szansę skierowania swojej energii na wewnętrzny rozwój i przemyślenie. To czas na ponowne odkrycie świata, spojrzenie na niego nowym spojrzeniem, zobaczenie czegoś, czego wcześniej nie zauważyłeś lub nie zrozumiałeś.
Początek drugiego etapu kojarzy się z reguły z tzw. „kryzysem wieku średniego”. Dla wielu taki kryzys staje się okazją do podsumowania i zrozumienia prawdziwej, prawdziwej wartości wielu rzeczy materialnych i duchowych. Ten kryzys daje impuls do wewnętrznego odrodzenia i przemyślenia. W tym okresie odbywa się wielka wewnętrzna praca ludzkiej świadomości, mająca na celu określenie jej miejsca w otaczającym świecie i ponowne przemyślenie jej stosunku do niej, ujawnienie jej wewnętrznych potencjałów. Jest to okres, w którym człowiek może czerpać prawdziwą przyjemność, uświadamiając sobie swoje odrodzenie i potrafiąc docenić to, co naprawdę ważne.
