Często słyszy się kombinację „spokoju olimpijskiego” w odniesieniu do jednostek. Wszyscy rozumieją, że mówimy o równowadze, wytrzymałości. Ale niewielu myślało bardziej szczegółowo o znaczeniu tego wyrażenia.
W starożytnej mitologii greckiej Olimp to góra, na której siedzieli bogowie. Dla zwykłych śmiertelników wejście było zamknięte. Przed nieśmiertelnymi bogami nie było słychać alarmu ani ludzkiej próżności - na Olimpu zawsze panował pokój. Bogowie spoglądali obojętnie z nieba i byli niezmiennie poważni, dostojni i niewzruszeni.
Na tej podstawie „spokój olimpijski” można wytłumaczyć jako „boską obojętność”. Osoba ze spokojem olimpijskim w naszych oczach zawsze wygląda na spokojną, powściągliwą, beznamiętną, ma doskonałą samokontrolę i jest zimnokrwista.
Oczywiście dziedziczność odgrywa pewną rolę w tym, że dana osoba ma takie cechy charakteru, ale w zasadzie jest to wynik żmudnej pracy nad sobą, nie jest to dar losu, ale kształtowanie charakteru.
Osoba o charakterze olimpijskim ma wartości, jest zdeterminowana, aby osiągnąć swoje cele. Ale jednocześnie ma doskonałe wyczucie proporcji i unika skrajności. Czasami wydaje się, że celowa i aktywna osoba jest skazana na ciągłe podniecenie i stres. Ale tak nie jest. Umiarkowany, z zimną krwią, zachowuje jasny obraz swoich pragnień - to daje mu stabilność. Nie rozpraszają go drobiazgi i ciągle idzie do przodu.
Sekretem olimpijskiego spokoju jest dbanie o otoczenie bez nadmiernych uprzedzeń. Jeśli ktoś myśli, że jest otoczony wrogami, to jest w ciągłym napięciu, nikomu nie ufa, oczekuje tylko oszustwa i podstępu. A przy takim podejściu do życia trudno jest osiągnąć sukces, ponieważ cały czas trzeba chronić się przed złymi życzeniami wokół. Dlatego takiej osoby trudno nazwać spokojną i beznamiętną.
Zbyt duże przywiązanie do środowiska również nie dodaje człowiekowi pokoju olimpijskiego. Człowiek wydaje się zastygać w jednym miejscu, kierując wszystkie swoje myśli i działania tylko do swoich bliskich, stale się o nich martwiąc. Takie podniecenie nie pozwala mu iść naprzód, w pełni uczestniczyć w życiu.
Dlatego, aby osiągnąć olimpijski spokój ducha, konieczne jest rozróżnienie między drobnymi irytującymi incydentami a naprawdę poważnymi niepowodzeniami, aby nie rozwodzić się zbyt poważnie nad irytującymi momentami. Idź przez życie z łatwością i humorem, rozumiej i wybaczaj innym.
