W swojej działalności zawodowej pracownik socjalny nieuchronnie spotyka się z sytuacjami, które stanowią poważny test dla jego samooceny. Niska samoocena jest często przyczyną niezadowolenia zawodowego.
Z powodu samotności, choroby psychicznej i ciężaru minionych lat klienci często niosą ze sobą ogromny ciężar negatywnych emocji. Przerzucają swoje zmartwienia na pracownika socjalnego. A on, próbując pogrążyć się w problemach swojego klienta, ogarnia współczucie. Wytrąca go to z równowagi i dobrego samopoczucia oraz może prowadzić do poczucia winy u pracownika socjalnego.
Nie zawsze pracownik socjalny może od razu udzielić wyczerpującej odpowiedzi na pytanie klienta. Może to prowadzić do nieporozumień i agresji ze strony osoby, która zajęła się problemem. Sam pracownik uzna swoją niekompetencję za przyczynę nieustalonego kontaktu. Jednorazowa porażka może pozostawić duży ślad w pracy, co stanie się powodem, dla którego pracownik socjalny zwątpi w swoją przydatność zawodową. Jednak przyczyną takiego niewygodnego stanu będzie niezdolność pracownika do oceny siebie.
Niektórzy pracownicy socjalni obwiniają się za swoje samopoczucie w porównaniu z życiem swoich klientów. Często ten stan występuje z powodu presji klienta na litość. Ale nie zapominaj, że sam człowiek jest panem swojego stanu. Samogwałt nie pomaga ani samemu pracownikowi socjalnemu, ani jego klientowi.
Istnieje kilka sposobów rozwiązania tego zawodowego problemu. Po pierwsze, nie trzeba bać się szukać pomocy u lokalnego psychologa lub superwizora. Bez względu na to, jak dobry i doświadczony jest pracownik socjalny, nie zawsze potrafi samodzielnie poradzić sobie z poczuciem bezradności i niską samooceną.
Po drugie, konieczne jest porzucenie negatywnych postaw. Jeśli ktoś myśli o złych rzeczach, najprawdopodobniej mu się to przydarzy. Jeśli twoje myśli są pozytywne, to odczują to klienci, którzy do ciebie przyjdą.
Po trzecie, musisz pozbyć się poczucia litości. Każdy na tym świecie osiąga to, do czego jest zdolny. Nie może być żadnego związku między twoim samopoczuciem a kłopotami innej osoby. Pracownicy w sferze „człowiek-człowiek” muszą pamiętać tę zasadę jako jedną z podstawowych.
Po czwarte, nie powinieneś zabiegać o wizerunek, jaki wymyślą dla Ciebie Twoi klienci. Pamiętaj, że nie jesteś magikiem. Rezultaty pracy socjalnej są albo w ogóle niewidoczne, albo są mocno opóźnione w czasie.
Wreszcie kochaj siebie takim, jakim jesteś. Nie zapominaj o swojej wyjątkowości, że robisz szlachetną sprawę, pomagając innym ludziom rozwiązywać ich problemy.
