Czy kiedykolwiek byłeś w stanie szaleństwa? Dziś uważana jest za chorobę wymagającą leczenia.
Pochodzenie i definicja
Człowiek to wyjątkowa istota, którą trudno odgadnąć. A zaburzenia psychiczne nie są dziś rzadkością. Odchylenia w zachowaniu danej osoby od normy są uważane za szaleństwo. Często tę chorobę przypisuje się geniuszom, kreatywnym ludziom, którzy odróżniają ich od innych. Geniusz idzie ramię w ramię z szaleństwem. Każdy wokół nas może na tym cierpieć. Ważne jest, aby zrozumieć genezę tej choroby, przyczyny, objawy.
Dzisiaj szaleństwo jest pełnoprawną chorobą, w przeszłości tylko ci, którzy myśleli nie tak jak wszyscy, pomimo społeczeństwa, byli uważani za obłąkanych. To zaburzenie psychiczne jest badane. Powoduje taką samą szkodę dla zdrowia, jak inne choroby.
Definicja
Dzisiaj ludzie, którzy stracili kontrolę nad sobą, nie kontrolują swoich działań i nie są za nie odpowiedzialni, uważani są za szaleńców.
Objawy
W stanie szaleństwa człowiek nie kontroluje siebie, swoich emocji, zachowuje się aspołecznie. W jego zachowaniu i działaniach nie ma żadnej logiki. Potrafi żywo pokazać swoje emocje i doświadczenia, aż do destrukcyjnego zachowania.
Główne objawy to
- brak logiki w ludzkim myśleniu i zachowaniu
- strach, wściekłość, afekt
- systematyczne niewłaściwe ludzkie zachowanie
- dążenie do zaspokojenia instynktów biologicznych
- odejście od rzeczywistości, zanurzenie we własnych doświadczeniach
- aspołeczne destrukcyjne zachowanie
- melancholia
- apatia
- brak zainteresowania środowiskiem
Powody
Skąd pochodzi ta choroba?
Potencjalnie ta choroba jest odczytywana jako nieuleczalna. Przyczyny choroby można rozważyć:
- długotrwały stres
- oszustwo, brak patriotyzmu
- duże wstrząsy (śmierć bliskich)
- intensywny gniew, wściekłość
- uraz fizyczny, uraz głowy
Objawy to także „opętanie przez demony”, instrukcje i kierowanie osobą przez wyższe moce. Objawy są często bardzo różne i trudne do wytłumaczenia, czasami nawet niewielki promień może wywołać szaleństwo.
Leczenie
W różnych czasach ta złożona choroba była podatna na różne metody leczenia. W starożytności próbowali go leczyć zaklęciami, egzorcyzmami, różnymi rytuałami. W epoce kamiennej stosowano technikę taką jak przeszczep czaszki, którą wówczas uważano za bardzo skuteczną i wydajną.
W średniowieczu choroba ta była uważana za czysto żeńską i leczono ją usuwając część układu moczowo-płciowego.
Dziś szukają różnych opcji leczenia tej choroby, psychologicznych i terapeutycznych. Do dziś stosowana jest metoda terapii szokowej, która nie szkodzi organizmowi. Psychologiczne polega na izolowaniu osoby od społeczeństwa, oddziaływaniu psychologicznym i korekcie.
Dziś stosują taką metodę jak „podróż przez szaleństwo”. To znaczy zanurzenie osoby we własnym stanie i wycofanie się z niego. Obecnie nie ma jednoznacznego leczenia tej choroby.
