W zależności od rodzaju/rodzaju zaburzenia lękowego stan może mieć pewne charakterystyczne cechy. Jednak dla tej grupy zaburzeń występują również tzw. objawy typowe – ogólne. Pomocne jest również nauczenie się, jakie kroki możesz podjąć, aby zapobiec zaburzeniom lękowym.
Jednym z głównych objawów, na podstawie których może pojawić się podejrzenie rozwoju takiego lub innego stanu lękowego, jest bezpośredni lęk patologiczny (zwiększony lęk irracjonalny). Warto zauważyć, że diagnozę można postawić tylko wtedy, gdy dana osoba ma niespokojny stan przez co najmniej 14-20 dni z rzędu, a lękowi i strachowi towarzyszą dodatkowe negatywne objawy.
Częste objawy zaburzeń lękowych
Wśród ogólnych objawów zaburzeń lękowych znajdują się objawy, które wpływają na stan fizjologiczny chorego. Z reguły objawy fizjologiczne gwałtownie się nasilają w momentach ataków.
Główne punkty, według których można podejrzewać rozwój zaburzenia lękowego, to:
- nieuzasadnione, często krótkotrwałe zawroty głowy, ból głowy;
- szybki i/lub płytki oddech, kołatanie serca, wysoka częstość akcji serca, ujemne zmiany ciśnienia krwi;
- wszelkie objawy autonomicznego układu nerwowego;
- nagłe problemy z trawieniem, dyskomfort w jamie brzusznej, zaburzenia odżywiania (brak głodu lub głód nerwowy);
- drżenie, drżenie, suchość w ustach, duszność;
- nadmierne napięcie mięśni;
- problemy z zasypianiem i snem, uporczywa bezsenność, koszmary senne, w których traumatyczna sytuacja może się powtarzać w kółko, przez co rozwinął się ten lub inny rodzaj zaburzenia lękowego;
- zwiększona wrażliwość, częsta bliskość łez.
Jednak objawy fizjologiczne pojawiają się zwykle jako dodatkowe. Manifestacje psychiczne odgrywają ważną rolę.
Każdy rodzaj zaburzenia lękowego ma następujące objawy:
- różne opresyjne, negatywne uczucia, myśli i odczucia, na przykład samooskarżanie, chęć odizolowania się od społeczeństwa, pragnienie samotności;
- odmowa komunikacji, niechęć do nawiązywania nowych znajomości;
- izolacja, koncentracja wyłącznie na swoich myślach i doświadczeniach, „utknięcie” w przeszłej traumatycznej sytuacji lub w stanie silnego stresu;
- nieodpowiednia reakcja na krytykę, komentarze z zewnątrz, bolesna reakcja na odmowę lub niezadowolenie ze strony innych – nawet nieznanych – osób;
- deprecjacja, zbyt niska samoocena;
- objawem zaburzenia lękowego, oprócz natychmiastowego nieadekwatnego lęku, jest często irracjonalny i niekontrolowany strach, który może przekształcić się w stan patologiczny (w fobię);
- chęć uniknięcia sytuacji nerwowych, stresujących, kryzysowych, nieoczekiwanych; niechęć do wyjścia poza wykreowaną strefę komfortu, niechęć do kłótni z innymi ludźmi, nieumiejętność obrony własnego punktu widzenia;
- uczucie beznadziejności, które często towarzyszy depresji;
- panika, aw rezultacie ataki paniki;
- nieodpowiednia skromność;
- unikanie jakiegokolwiek fizycznego dotyku i kontaktu, odmowa intymności;
- brak zaufania, w szczególnie trudnych przypadkach, nawet do siebie.
Na tle rozwijającego się zaburzenia lękowego osoba może rozwinąć dziwne hobby lub uzależnienia, w tym substancje psychotropowe, alkohol, adrenalina, kofeina, uzależnienie chemiczne i tak dalej.
Środki zapobiegawcze
Niestety na dzień dzisiejszy nie ma specjalnie opracowanych metod i działań, które w stu procentach chroniłyby przed ryzykiem rozwoju zaburzeń lękowych. Istnieje jednak szereg wytycznych, które mogą pomóc zmniejszyć ryzyko naruszenia.
Osoby, które mają predyspozycje do rozwoju zaburzeń lękowych, muszą nauczyć się relaksować, uwalniać negatywność i nie skupiać się na negatywnych wydarzeniach i sytuacjach. Ważne jest, aby zaprzyjaźnić się ze sobą, znaleźć wspólny język ze sobą, nauczyć się zarządzać myślami i uczuciami, wrażeniami.
Zaleca się stworzenie specjalnego zeszytu, w którym codziennie przez co najmniej miesiąc warto zapisywać, czy w ciągu dnia pojawiły się nieprzyjemne doznania, czy pojawiło się niewytłumaczalne podniecenie, czy niepokój wzrósł i tak dalej. Ponadto w nagraniu ważne jest, aby dodać szczegóły dotyczące tego, co dokładnie wywołało wewnętrzny dyskomfort: komunikacja z ludźmi, jakaś sytuacja, jakieś nagłe myśli / pomysły i tak dalej. W przypadku osób podatnych na zaburzenia lękowe lub fobię przydatne jest przeanalizowanie ich stanu, najłatwiej to zrobić na podstawie takich zapisów.
Konieczne jest wykluczenie działań z życia, a także napojów i pokarmów, które mogą obciążać układ nerwowy. Jeśli nie ma możliwości całkowitego porzucenia czegoś takiego, to przynajmniej wszystko, co traumatyzuje, powinno zostać zminimalizowane. Aby nie wywoływać wzrostu niepokoju, nie należy nadużywać alkoholu i kofeiny, samemu wpędzać się w stresujące sytuacje i tak dalej. Dodatkowo zaleca się pracę nad odpornością na stres, samooceną i innymi cechami osobistymi. Jeśli nie możesz tego zrobić samodzielnie, nie powinieneś odmawiać pomocy specjalisty.
Ważne jest przestrzeganie odpowiedniej codziennej rutyny. Brak snu ma destrukcyjny wpływ nie tylko na poziom fizyczny, ale także wywołuje nasilenie lęków, niepokoju i niepokoju. Dlatego należy nie tylko opanować metody relaksacji, ale także przespać odpowiednią ilość godzin każdego dnia. Ogólnie zaleca się przestrzeganie normalnej codziennej rutyny, staraj się nie przemęczać, nie zapominaj o aktywności fizycznej, ale nie powinieneś całkowicie angażować się w siłownię do stanu wyczerpania.
Eksperci zalecają wyłączenie z diety, przynajmniej czasowo, potraw i napojów brązowych i czerwonawych. W wyniku niektórych badań stwierdzono, że taki środek pomógł osobom, u których zdiagnozowano już jedno lub drugie zaburzenie lękowe. Ponadto w przypadku zwiększonego niepokoju zaleca się wypicie serii odpowiednich herbat ziołowych, na przykład z tymiankiem, rumiankiem, melisą, miętą.
