Zaburzenia odżywiania to grupa stanów patologicznych, których jednym z kluczowych objawów jest nieodpowiedni stosunek do jedzenia. Osoba z takim czy innym rodzajem zaburzeń może stale przejadać się lub być wyjątkowo selektywna w wyborze żywności. Eksperci identyfikują cztery rodzaje zaburzeń odżywiania, które są najczęstsze.
Ortoreksja. W ostatnich latach choroba ta zaczęła być coraz częściej diagnozowana. Może być łagodny lub szybko przekształcić się w poważny stan. Ten rodzaj zaburzeń odżywiania opiera się na pragnieniu poprawy zdrowia, wzmocnienia odporności i zwiększenia ogólnej witalności. Wydawałoby się, że w takim pragnieniu nie ma nic złego. Jednak kiedy zaczyna nabierać cech patologicznych, człowiek nie uzyskuje doskonałego zdrowia, ale ma wiele problemów. Kluczowym objawem schorzenia jest wykluczenie z diety wielu pokarmów, które, jak wydaje się pacjentowi, szkodzą jego organizmowi i pogarszają jego samopoczucie. Z powodu niedożywienia i braku ważnych składników odżywczych na tle ortoreksji stopniowo zaczynają rozwijać się choroby somatyczne. W ciężkich przypadkach to zaburzenie odżywiania jest śmiertelne.
Kompulsywne przejadanie się. W prosty sposób ten stan nazywa się obżarstwom. Jeśli jednak dana osoba przejada się raz w miesiącu, trudno to uznać za oznakę choroby. Ale w przypadkach, gdy obżarstwo staje się prawie normą zachowania, jest to powód, aby skonsultować się z lekarzem w celu uzyskania porady. Kompulsywne objadanie się charakteryzuje się całkowitym brakiem kontroli podczas przyjmowania pokarmu: pacjent spożywa duże porcje pokarmu, nie może przestać nawet w momencie, gdy nie ma już śladu głodu. Tego typu naruszeniom zwykle nie towarzyszy samokaranie, ponieważ osoby z zaburzeniami napadowego objadania się mają zwykle nadwagę, cierpią na wiele chorób spowodowanych otyłością. Jeśli zaburzenie odżywiania postępuje, to można do niego dołączyć inne stany graniczne, np. różnego rodzaju depresje, zaburzenia lękowe.
Jadłowstręt psychiczny. To zaburzenie odżywiania jest dość powszechne. W ciężkich przypadkach choroba ta może być śmiertelna. Jednak nawet jadłowstręt psychiczny jest uleczalny, jeśli na czas zwrócisz się o pomoc do specjalisty. U podstaw tego typu zaburzeń odżywiania leży absolutne odrzucenie samego siebie, niezdolność do harmonijnego współistnienia ze sobą i poczucia komfortu we własnym ciele. Niewystarczająca chęć schudnięcia może stopniowo przekształcić się w jadłowstręt psychiczny, kiedy osoba, nawet bez nadwagi, będzie przekonana, że musi zrzucić kilka kilogramów. Pacjenci zwykle nie potrafią poważnie traktować swojego zdrowia, nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą jadłowstręt psychiczny. Jednym z ważnych objawów tego stanu jest kategoryczna odmowa przybierania na wadze i całkowita niechęć do spożywania wystarczającej ilości jedzenia.
Bulimia. Jest to prawdopodobnie drugie najczęstsze zaburzenie odżywiania. Bulimia, podobnie jak w przypadku anoreksji, opiera się na nieodpowiednim stosunku człowieka do siebie, niezdrowej obsesji na punkcie wagi i wyglądu. Jednak pacjenci z bulimią nie są w stanie powstrzymać się od podjadania, które stopniowo przeradza się w epizody objadania się. Po zjedzeniu jedzenia osoba odczuwa niepokój, ostre niezadowolenie z siebie, wstyd przed sobą, złość w swoim adresie. Dlatego po posiłku zwykle przeprowadza się gwałtowne oczyszczenie żołądka i jelit, w tym za pomocą wywołanych przez siebie wymiotów. Warto zauważyć, że pacjenci z tego typu zaburzeniami odżywiania bardzo często borykają się z chorobami przełyku, żołądka i jamy ustnej. Ponadto bulimia może rozwinąć się u osoby, która wcześniej cierpiała na anoreksję, ale była leczona.
