Próżność to wielki grzech. Zapominając, człowiek zaczyna szukać uwielbienia i chwały tam, gdzie to możliwe, nie zwracając uwagi na nic innego. Choroba próżności jest trudna do zauważenia od razu, chociaż może być bardzo wyraźnie widoczna dla innych. Sam człowiek, czasami nie zdając sobie sprawy, dąży do zdobycia pochwały, kąpie się w chwale, oklaskach i aprobacie, żywiąc się nimi jak wampir. Jeśli zauważyłeś w sobie grzech próżności i szczerze chcesz się go pozbyć, czeka cię poważna praca psychologiczna.
Instrukcje
Krok 1
Kontroluj się. Brzmi to dość prosto, ale próżni ludzie czasami nie zauważają wszystkich przejawów swojej próżności. Musisz nauczyć się śledzić wszelkie drobiazgi, które raz po raz popychają cię na niebezpieczną ścieżkę i celowo je odrzucać. Jeśli coś robisz, nie oczekuj za to pochwał. Naucz się robić wielkie dobre uczynki bez powodu, nie po to, aby inni o tym wiedzieli, ale po prostu z najlepszych intencji. Na początku jest to bardzo trudne, ponieważ jesteś przyzwyczajony do chwalenia i podnoszenia na duchu. Ale to pokora leczy próżność.
Krok 2
Naucz się nie rzucać się w oczy, naucz się skromności i hojności. Przecież tylko naprawdę hojny człowiek jest w stanie oddać kawałek swojego za drugiego, aby nikt o tym nie wiedział. Są patroni, którzy przekazują darowiznę we własnym imieniu, i są tacy, którzy przekazują darowiznę incognito. Czy wiesz, czym się różnią? Dla tych ostatnich nie ma znaczenia, czy ktoś dowie się o ich dobrym uczynku, czy nie. Dla naprawdę szlachetnych i życzliwych ludzi ważny jest wynik, na co się poświęcili. Ci, którzy reklamują własne działania, oczekując pochwał i aprobaty szerokich mas, widzą rezultat nie w dobrym uczynku, ale we własnej sławie.
Krok 3
Naucz się kochać siebie! Kochać taką, jaką jesteś. Bez ozdób i regaliów. Tylko w tym przypadku inni zaczną cię naprawdę doceniać i uwierzą, że możesz wiele zrobić. Próżność to próba znalezienia wsparcia i dodatkowej siły w chwaleniu i nagradzaniu innych. Wiele osób nie rozumie, że ich główna siła nie leży w innych ludziach i ich aprobacie, ale w nich samych. Rzeczywiście, robiąc dobry uczynek lub obezwładniając siebie, pokazujesz własną siłę, która nie potrzebuje dodatkowego potwierdzenia z zewnątrz.
