Doświadczając głodu, człowiek doskonale rozumie jego przyczynę i wie, jak go wyeliminować. Tak jest, jeśli mówimy o zwykłym głodzie. Trudniej jest z głodem psychicznym, czyli głodem zmysłowym. Możesz go długo ignorować, aż nadejdzie jego skrajna forma - depresja.
Czym jest głód sensoryczny? Krótko mówiąc, życie jest ograniczone. A ludzie w większości przypadków ustalają to ograniczenie dla siebie. Zdarzają się sytuacje wyjątkowe, tragiczne – uwięzienie, poważna choroba, a tu człowiek często nie jest w stanie czegoś zmienić. Ale niektórym udaje się, świadomie lub nie, ale całkiem dobrowolnie, zamknąć się w najbardziej niezawodnej „izolatce” – w sobie.
Życie zamienia się więc w codzienną rutynę, w „trójkąt przetrwania” praca-dom-zaspokojenie naturalnych potrzeb. To nie może trwać długo, osoba po prostu przestaje funkcjonować. Może się to skończyć na różne sposoby, w zależności od temperamentu, wieku, skłonności i stanu zdrowia. Ktoś rozpocznie „wszystko źle”, ktoś wręcz przeciwnie, przestanie wychodzić z domu, przestanie postrzegać bodźce zewnętrzne.
Czy istnieje sposób, aby nie doprowadzić sprawy do takich skrajności? Pewnie. A pierwszym krokiem jest znalezienie interakcji z samym sobą, otwarcie oczu i duszy, nauczenie się zaskoczenia, dostrzeżenie tego, czego wcześniej nie widziałeś.
Konieczne jest znalezienie przynajmniej kilku godzin tygodniowo, które możesz poświęcić tylko sobie, tylko na odkrywanie nowych doświadczeń. Zwykły spacer po ulicach! Zwycięzcami są oczywiście ci, którzy mieszkają w dużych miastach. Chociaż mogą nie mieć możliwości udania się na drugi koniec miasta. Cóż, chodź po swojej okolicy!
Lepiej wybrać niezbyt znaną trasę i każdego dnia nie tylko chodzić, ale wymyślać pewien cel. Pewnego dnia poszukać czegoś nowego w otaczającym krajobrazie - wygląd każdej osady ciągle się zmienia. Następnym razem szukaj czegoś zabawnego, następnym razem - pięknego, wymyśl nazwy zabytków po drodze, krótkie historie o jakimś miejscu … Jest wiele opcji! Cóż, co zrobić, jeśli los okazał się nie tak hojny w wrażeniach! Ale najważniejsze jest to, że po kilku takich celowych spacerach możesz zrozumieć, że nie było żadnych wrażeń tylko dlatego, że nie wpuściłeś ich do swojego życia.
Następnie musisz zacząć robić coś nowego. Na szczęście teraz jest na to wiele możliwości - kursy, kursy mistrzowskie. Lepiej, jeśli będą to aktywne zajęcia - sport, taniec, ale na początek zrobi wszystko, nawet coś, co wcześniej w ogóle Cię nie interesowało. Nigdy nie jest za późno, aby poszerzyć krąg swoich zainteresowań i wiedzy.
Najważniejsze jest, aby chcieć wyrwać się z „trójkąta przetrwania”, aby zaspokoić głód sensoryczny. Pozwól sobie wreszcie żyć pełnią życia, a nie zamykać się w sobie.
