Typologię osobowości psychologicznej opracował K. G. Junga. Dzielił ludzi na ekstrawertyczne i introwertyczne, zmysłowe i intuicyjne, logiczne i etyczne. Na przykład typ sensoryczny określa orientację osoby w świecie materialnych przedmiotów i rzeczy. Typ sensoryczny może być ekstrawertyczny i introwertyczny. W manifestacjach poważnie się od siebie różnią. Ekstrawertyczny typ sensoryczny ma wiele cech.
Jakie są cechy wykrywania ekstrawertycznego?
Osoba o ekstrawertycznym typie sensorycznym zorientowana jest głównie na otoczenie, świat zewnętrzny przedmiotów materialnych.
Ekstrawertyczny typ sensoryczny przejawia się w zdolności do wywierania nacisku siły. To jest typ „mocny”. Idealny wizerunek ekstrawertycznej osoby odczuwającej to sprawny i reprezentacyjny wygląd, energia, aktywność, dążenie do osiągnięć, umiejętność nalegania na siebie i umiejętność prezentowania się. Zdobywcy, liderzy, liderzy w eksploracji kosmosu, generałowie to ludzie o ekstrawertycznym typie sensorycznym. Na przykład dwa ekstrawertyczne typy sensoryczne zostały nazwane na cześć słynnych przywódców wojskowych - marszałka Żukowa i Napoleona Bonaparte.
Ekstrawertyczni wyczuleni ludzie wyróżniają się celowością: deszcz, wiatr, dezaprobata innych, własna fizyczna dolegliwość - nic nie może ich powstrzymać przed osiągnięciem celu.
Ekstrawertycznym sensorykom trudno jest im usiedzieć w czterech ścianach. Jeśli ekstrawertyczna osoba odczuwająca musi przez długi czas siedzieć w jednym miejscu, zaczyna chrupać szyję i palce, napinając je, i często robi to mimowolnie. Ale nawet rozgrzewki nie są w stanie poprawić nastroju ekstrawertycznego sensora, który musi przez długi czas siedzieć w czterech ścianach, zwłaszcza w bezczynności. Ekstrawertyczna osoba sensoryczna, która nie widzi przed sobą celu, zamienia się w istotę o słabej woli, która leży na kanapie i patrzy tępym wzrokiem na ekran monitora lub telewizor.
Jak odróżnić ekstrawertyczne wyczucie w tłumie?
Ruch u osób o ekstrawertycznym typie sensorycznym. Siła fizyczna przejawia się od najmłodszych lat. Drobni ekstrawertyczni sensorycy są aktywni pod każdym względem: w grach sportowych, poznawaniu otaczającego ich świata, są bardzo głośni i ogólnie towarzyscy. Nie przegap ani jednego poziomego paska na placu zabaw. Denerwują rodziców, skacząc z wysokości, szarpiąc uszy dużych psów i szybko rzucając się w stronę innych ekstrawertycznych sensorów.
Dorosły ekstrawertyczny czujnik można wyróżnić w następujący sposób: podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych występuje duża szybkość i klarowność ruchów, ostrość. Jednocześnie ciało nie „dynda”, jest napięte, zebrane, gotowe do reakcji fizycznej, ruchy mają „punkty”, kończą się np. jak gimnastycy kończą występy na przyrządzie – wyraźny skok, wyjście do ostatniej pozy. Ekstrawertyczna osoba wyczuwająca może przybierać reprezentacyjne pozy.
W jakich obszarach powinno się rozwijać zmysły ekstrawertyczne?
Każde pole działalności, które obejmuje aktywną interakcję z zewnętrznym światem obiektów materialnych, nadaje się do ekstrawertycznego zmysłu.
Narpimre, projektowanie wnętrz, projektowanie krajobrazu, architektura, moda, operacje wojskowe, struktury władzy, biznes, aktywna promocja w świecie zewnętrznym (fizycznym lub społecznym) – we wszystkich tych dziedzinach ekstrawertyczna sensoryka przeciętnie wyprzedzi przedstawicieli innych typów. Ponadto obecnie kultura zachodnia sprzyja ekstrawertycznym zmysłom: jest ich wiele na scenie, w przemyśle filmowym, w sporcie.
