Słowa takie jak „Kocham Cię” lub „Kocham ją / jego” są najbardziej tajemniczym cudem na świecie. Każdy, kto je wypowiada, ma na myśli zupełnie inne rzeczy. Ten artykuł poświęcony jest różnicy między miłością a uzależnieniem.
Istnieją 4 główne neuroprzekaźniki u ludzi, które są odpowiedzialne za wszystko, co robimy. Ale przede wszystkim o poczucie szczęścia: dopamina, serotonina, oksytocyna i endorfina. W związku z tym ta sama liczba uzależnień miłosnych: dopamina, serotonina, oksytocyna, endorfina.
Dopaminowy typ miłości to zakochiwanie się, które trwa trzy lata. Zwykle jest bardzo przydatna, ważna, potrzebna. To bardzo silne uczucie, więc niektórzy potrzebują 5 razy, żeby się w nim ugrzęznąć po uszy, żeby potem przez około 30 lat trochę się do niego przyzwyczaić, nabrać pewnego oporu, tolerancji na to uczucie i zrozumieć że to jeszcze nie jest prawdziwa miłość.
Zakochanie się w dopaminie jest odpowiedzialne za uczynienie obiektu miłości celem, przedmiotem pożądania, pożądania, aby osiągnąć jego wzajemność. Dopamina silnie pobudza, dodaje siły i motywacji do działania. Dlatego chcę podjąć kroki, zadzwonić, pisać, chodzić na randki. Ponadto dopamina sprawia, że człowiek chce być lepszy niż w rzeczywistości. Generalnie dopamina jest neuroprzekaźnikiem odpowiedzialnym za powstawanie wszelkich uzależnień: alkoholizmu, gier komputerowych itp. Dopamina to uczucie siły, przyciągania, pożądania.
Przez pierwsze trzy lata w jakimkolwiek związku dominuje ten rodzaj przywiązania, polegający na łączeniu ze sobą różnych postaci. Staje się patologią tylko wtedy, gdy osoba używa tylko tego rodzaju przywiązania, bez rozwijania i pogłębiania swojego związku. Dziś środowisko i kultura dają nam do tego wiele możliwości. Nazywa się to zespołem Don Juana. Przejawia się w chęci podbicia osoby, osiągnięcia wzajemności, a następnie rezygnacji. Prowadzi to do rozwiązłości – ciągłej zmiany partnerów seksualnych, w której każdy z czasem staje się tą samą osobą i nie wywołuje zainteresowania. Taki człowiek jest kawalerem, uważa się za „wyzdrowiałego”, ale w istocie jest nieszczęśliwy i samotny. Taka kobieta szuka księcia na białym koniu, ale nie wzbudzając w nim głębokiego uczucia, ponownie traci zainteresowanie.
Miłość to przede wszystkim stosunek do osoby, czyli intencja (często nazywana przez ludzi rozumem), a nie tylko uczucie. To chęć otrzymywania nie tylko powierzchownych, stymulujących, przeszkadzających emocji, to chęć poznania wszystkiego razem z tą osobą, różnych aspektów bytu. Sprawdź wszystko dokładnie.
Kolejnym rodzajem miłości jest serotonina. Serotonina odpowiada za szacunek i status w hierarchii: jak ważni jesteśmy, potrzebni, fajni i kim jestem. Serotonina to radość, triumf, kiedy jesteś z siebie bardzo zadowolony, naprawdę chcesz się śmiać, to uczucie dumy i próżności, triumfu, zwycięstwa. Cała stawka polega na tym, aby stać się kimś ważnym, niezbędnym, aby potem cieszyć się tym uczuciem, które daje ci druga osoba.
kiedy niektórzy ludzie zaczynają bardzo intensywnie flirtować i oszukiwać. Oznacza to, że relacje roją się od zdrady, cierpienia dzieci, to znaczy, gdy pojawia się w nich podłość.
Przywiązanie typu oksytocynowego jest niebiańskie, ten hormon odpowiada za czułość i intymność. Podstawą biologicznych relacji życiowych jest relacja między matką a dzieckiem. Kiedy matka, dzięki swojej wrażliwej trosce, subtelnemu zestrojeniu się z dzieckiem, doskonale wyczuwa wszystkie jego potrzeby, praktycznie bez słów. Intymność oksytocyny to bardzo przyjemne uczucie ciepła, które otula człowieka falami. Kojarzy się z empatią i prosperuje. Przy takiej bliskości zanurzasz się w człowieku jak w kosmosie, to uczucie jest bardzo delikatne, a po nim przyjemne, miękkie marnotrawstwo.
u niektórych kobiet i mężczyzn pojawia się, ponieważ powoduje współzależność. Kiedy nie da się zachować zdrowego dystansu w relacji z człowiekiem i cały czas chcesz go kochać. W tym celu obiekt, do którego skierowane jest to uczucie, jest celowo bezradny. Sytuacje są tworzone po to, by cię potrzebował, bo tak naprawdę nie możesz być sam i być sobą. To silne naruszenie granic osobowości. W takiej nadmiernej bliskości nie jest dobrze, przeszkadza w rozwoju obiektu, do którego jest skierowana. Współzależni to częściej osoby, których rodzice byli alkoholikami lub narkomanami. Tłumaczy się to tym, że pod wpływem upojenia alkoholowego rodzic wpadł w stan błogiej ignorancji, którą dziecko potrzebujące miłości przyjmowało dla upragnionej rozkoszy, intymności i akceptacji. Kobiety są bardziej oksytocynowymi stworzeniami niż mężczyźni. Ale kobiety są córkami alkoholików lub narkomanów - to najbardziej oksytocynowe stworzenia. Taka kobieta swoim zachowaniem może zepsuć syna. Bo w każdym, nawet w bliskim związku, musi być pewien zdrowy dystans.
Szacunek i akceptacja osoby, dla której jest. Możliwość bycia samodzielnym, niezależnym, niezależnym.
Uzależnienie od endorfin wiąże się z odczuwaniem przyjemności z fizycznego bólu, którą jeden partner zadaje drugiemu w związku. Niekiedy wyraża się to w zaskakująco irracjonalnej i trudnej do skorygowania tolerancji na przemoc fizyczną w związkach (tu chodzi o aspekty neurobiologiczne, a nie społeczne czy psychologiczne). Lub w zgodzie z elementami sadomasochistycznymi.
