Miłość to bardzo żywe uczucie, które pojawia się w życiu każdego człowieka. Ale czasami towarzyszy człowiekowi przez całe życie, a czasami mija bez śladu. Naukowcy od dawna próbują ustalić przyczynę tych emocji, zrozumieć mechanizm ich występowania.
Dziś wielu psychologów dzieli miłość na kilka elementów: zakochanie, namiętność lub prawdziwa miłość. Pierwszy pojawia się w młodości, charakteryzuje się żywymi wrażeniami, może nie nosić fizycznych przejawów, idealizacja partnera, pojawia się jego cechy. Namiętność bardziej kojarzy się z pociągiem seksualnym, opiera się na kontaktach dotykowych, para marzy o byciu we wzajemnych ramionach. Jest to uczucie bardziej dojrzałe, ale może też zniknąć. Miłość to interakcja ludzi, która z roku na rok staje się silniejsza, przemienia i pogłębia. Miłość to nie tylko przywiązanie do obrazu, ale emocjonalne połączenie z prawdziwą osobą.
Miłość to chemia
Kiedy ludzie się spotykają, zachodzi proces chemiczny, który wyzwala zakochanie. Pewnego rodzaju zapach osoby może wywołać ten proces. Jeśli jest wspierany, stymulowany, będzie się zwiększał. Tak powstaje namiętność i miłość, ale są one początkowym etapem prawdziwej miłości. Najpierw w grę wchodzi ciało fizyczne, potem interweniuje mózg, analiza osoby może pozwolić na kontynuację związku lub doprowadzić do końca.
W pierwszych miesiącach bardzo trudno jest kontrolować odczucia ciała. Jest nie tylko chęć bycia blisko partnera, ale także łatwość, chęć zrobienia czegoś, osiągnięcia czegoś. Wzrasta emocjonalne tło, sprawy są łatwe i proste. Taki stan u kochanków może trwać kilka lat. Jest to szczególnie silne, gdy para nie widuje się na co dzień, udaje im się znudzić, co potęguje ogólny przypływ energii.
Zakochanie i pasja pozwalają zamknąć oczy na wiele wad człowieka. Kiedy te uczucia są obecne, głos rozsądku jest prawie niesłyszalny. Istnieją „różowe okulary”, które pomagają ludziom znaleźć harmonię w codziennym życiu i poprawić relacje. Ale stopniowo to mija i prawda zostaje ujawniona.
Miłość to bicie dwóch serc
Jeśli para spokojnie doświadcza utraty złudzeń, jeśli nie boi się pojawiających się trudności, związek zaczyna się przekształcać. Od małego kryzysu zakochania zaczyna się tworzyć głęboki związek, zbudowany nie tylko na hormonach. W tej chwili ludzie nie tylko przystosowują się do codziennego życia, ale uczą się szanować się nawzajem, doceniać, wspierać. Relacje przepełnione są czułością, radością i oddaniem.
Miłość w głowie pozwala ludziom prawidłowo wychowywać swoje dzieci, wspólnie marzyć, planować i osiągać cele. Każda para staje się podporą bliskich osób, tworzy się pojedyncza przestrzeń interakcji. I dopiero po zbudowaniu tego wszystkiego, po wielu latach życia, rozwija się prawdziwa miłość. Nie wygląda na zakochaną, jest bardziej wartościowa, pogodna, pełna, ale jednocześnie spokojna i rozsądna.
Kochający ludzie stają się połówkami, których nie można oddzielić. Akceptują się nawzajem, podziwiają swojego partnera, a jednocześnie starają się nie skrzywdzić. Po długiej adaptacji powstaje pojedyncza całość. I to już nie tylko w głowie, to symbioza obu hormonów i mózgu.
