W pewnym momencie istnienia człowiek może mieć wrażenie, że wszedł w ślepy zaułek życia. Wszystko w środku było zdenerwowane: irytacja z jakiegoś powodu zwyciężyła lub powstaje niezrozumiała obojętność na wszystko na świecie, bez powodu ciągnie do wycia jak wilk na Księżyc, Ziemię, Galaktykę, Wszechświat, cały Świat… namacalnie fizyczne. Nie ma specjalnych powodów: praca jest dobra, wynagrodzenie spore, imprezy, biesiady, rozrywki w weekendy, wakacje z przyjaciółmi, kolegami, bliskimi. Dlaczego życie stało się takie ponure? Jak można to zmienić?
Jak chcesz od razu otrzymać gotową odpowiedź. Ale prawda jest taka: nie ma gotowych rozwiązań. Każdy znajduje własną odpowiedź, tylko dla siebie i tylko wtedy, gdy jest gotów ją zaakceptować. Możesz tylko wskazać kierunek, kilka metod wyszukiwania, tymczasowy punkt obrotu.
W opisanym powyżej stanie wydaje się, że zejście na dno społeczne jest nieuniknione, nie ma wyjścia, wtedy dzieje się coś nieprzyjemnego: nienormalne, nieodpowiednie zachowanie przejawia się w sposób niekontrolowany. Ludzie odpowiadają w odpowiedzi: „upił się”, stracił rozum, stracił sens życia, „wypalił się” w pracy i tym podobne.
Są tylko dwa zdania i opisują agonii, która czasami trwa latami i dekadami.
Ci, którzy chcą pomóc lub pochwalić się swoją erudycją, pozycjonują się a la „jestem w trendzie” (w nurcie trendów mody) zaczynają zasypiać z radą: trzeba jechać na wakacje, zmienić pracę, znaleźć swój cel, wziąć udział w nowych kursach motywacyjnych, zająć się ulubionym hobby. Ta rada jest słuszna na osobności, ale nie ma zastosowania w tej sytuacji z pewnego, dość namacalnego powodu: nie ma siły i nie skupia się uwagi na wszystkim oprócz bólu.
Jak żyć, gdy nie ma siły i chęci na nic? Wokół są miliony przykładów: każdy z nas dokonuje wyboru w każdym akcie, w każdym dążeniu - ale wszystkie nie odnoszą się do osobowości ślepego zaułka.
Aby zrozumieć, jak żyć dalej i znaleźć na to siłę, musisz najpierw otrząsnąć się z wszelkich rad, opinii, pomysłów, decyzji (ponieważ nigdy nie były osobiste) i zanurzyć się głęboko we własnych uczuciach. Człowiek musi zacząć od pierwszego punktu – od siebie. Musi się dowiedzieć: kim jest, skąd pochodzi i dokąd zmierza. Kiedy człowiek się tego nauczy (niektórzy mogą potrwać lata), wtedy zbuduje swój własny fundament, swój własny fundament, który nie tylko wzmocni jego pozycję na Ziemi, ale także otworzy wiele niewyobrażalnych wcześniej możliwości.
Szukaj i nie wycofuj się. Idź w trybie, w którym jesteś gotowy, i nie spiesz się. W naszym świecie zasada wyraźnie działa: gdy tylko osoba zaczyna szukać, dochodzą do niej informacje. Musisz nauczyć się sortować, filtrować, analizować, syntetyzować i wyciągać wnioski na podstawie uzyskanych danych. Każdego dnia, zaangażowany w poszukiwania i refleksje myślowe, człowiek ćwiczy umiejętność łatwiejszego widzenia, rozumienia, rozróżniania. Błędy są niezbędną i integralną częścią procesu życiowego - musisz sobie z nimi poradzić i nie powtarzać ich później.
Stopniowo przyjdzie zrozumienie, jak dalej żyć, ale to pytanie straci na znaczeniu, tylko byt pozostanie realny.
