Wszyscy znają strach. Wszyscy w jego życiu się bali. Dziecko może się też czegoś bać. Może to być strach przed obcymi, śmiercią, samochodem i tak dalej. Najczęstszym lękiem w młodym wieku jest lęk przed rozstaniem z mamą.
Dzieciak może odczuwać niepokój, będąc np. w przedszkolu, że nie zostanie zabrany, zostanie zapomniany. Do siódmego roku życia lęki opierają się na instynkcie samozachowawczym. U dzieci w wieku 8-9 lat lęki mają charakter społeczny. Takich jak samotność, kara, a nawet strach przed śmiercią. Konieczne jest zwrócenie uwagi, jeśli dziecko się czymś martwi, aby strach nie przerodził się w fobię.
Jeśli dziecko boi się nieznajomych, nie należy go namawiać do przywitania się z nieznajomym lub po przybyciu natychmiast wysłać dzieci do zabawy w osobnym pokoju. Dziecko musi się do tego przyzwyczaić, rozejrzeć. Dobrym zapobieganiem takiemu lękowi jest wizyta w centrach rozrywki dla dzieci. Z czasem dziecko przyzwyczai się do zatłoczonego otoczenia. Ważne jest, aby chwalić dziecko za jego niezależność.
Innym powszechnym lękiem w dzieciństwie jest ciemność. Wyobraźnia dzieciaka zamienia wszelkie cienie w potwory. Jeśli Twoje dziecko boi się w ciemnym pokoju, zostaw w nim światło lub lampkę nocną. Jeśli dziecko boi się głośnych dźwięków, należy wyjaśnić ich pochodzenie.
W żaden sposób nie strasz dziecka. Nie da się zastraszyć wszelkiego rodzaju babaykami, potworami, policjantami. Dzieci mają bogatą wyobraźnię, od razu rysują w wyobraźni przerażające obrazy. Tylko bardziej onieśmielony maluch może z tego wyjść. Doprowadzi to do jeszcze większych obaw, z którymi nadal będziesz musiał walczyć.
Wyjaśnij dziecku jego obawy, nie wstydź się ich, nie wyśmiewaj się z dziecka, nawet jeśli dorosłym wydają się zabawne. Zawsze okazuj swoją miłość swojemu maleństwu.
